Bez kategorii

A oto moje cztery propozycje podchoinkowe:

1. „Ogród Kamili” – moja najmłodsza, pierwszy tom trylogii kwiatowej.

Tak o „Kamilce” pisze Marta: Muszę przyznać, ta powieść jest nie na moje nerwy, w pozytywnym tego słowa znaczeniu. 😉 Pani Kasia targa emocjami czytelników jak tylko może. To NAJLEPSZA książka, którą w życiu przeczytałam! Na początku było spokojnie – pozornie spokojnie – by wraz ze stronicami „Ogrodu…” akcja rozwinęła się na tyle, że bałam się o zawał serca. Takiej burzy uczuć podczas czytania jeszcze nie miałam. Z niecierpliwością czekam na „Zacisze Gosi” i „Przystań Julii” Aż nie mogę się doczekać! Już zacieram na nie ręce. 😀

A tak Cyrysia: Czy polecam „Ogród Kamili”? Po tysiąckroć tak! Katarzyna Michalak kolejny raz rozpaliła iskrę w ognisku mojego serca. Pozwoliła mi uwierzyć, że można iść przez życie nie tylko marząc o miłości, ale i być kochaną oraz pokazała, jak spośród najczarniejszych chmur pochwycić promyk słońca. Nie przegapcie tej wyjątkowej lektury. Ja jestem bardzo zadowolona, wy też na pewno się nie zawiedziecie.

2. „Gra o Ferrin” – moja pierworodna, którą darzę szczególnym sentymentem (jak to pierworodną).

Tak o „Grze” pisze Tala: Na każde wspomnienie lektury tej książki, w głowie kołacze mi się jedna myśl: „O mamo! Ja chcę więcej!”. Nie pozostaje mi więc nic innego jak tylko czekać do lutego, a Was zachęcać na każdym kroku do zapoznania się z tą historią.


A tak Jamppa: Wreszcie dobra powieść fantasy polskiej autorki. Doskonale zbudowany fantastyczny świat Ferrinu stał się całą moją rzeczywistością, a niesamowite postaci jedynymi moimi towarzyszami – na czas lektury przeniosłam się do świata wykreowanego przez Katarzynę Michalak. Od dziś jestem Jej fanem! Gorąco polecam!

3. „Przepis na szczęście” – bardzo dopieszczona książka kucharska z czterema opowiadaniami i uroczym notesikiem na rodzinne przepisy.

4. „Sklepik z Niespodzianką – Trylogia” seria, którą polecam, gdy ktoś pyta „Od czego mam zacząć przygodę z pani książkami?”

Tak o „Sklepiku” pisze Zdzicha: Na TĄ Michalak trafiłam przypadkiem. Czasami szukam tak bezmyślnie po necie fajnych książek do przeczytania. Córka została wydelegowana do specjalnego oddziału biblioteki, w której coś mieli i przytachała mamusi od razu 7 sztuk. „Sklepik” i „Owocową” Zaczęłam od Sklepiku i tyle mnie widzieli. Czytałam wszędzie, w samochodzie do pracy i z pracy, w toalecie, gotując, odpoczywając, w łóżku przed snem. Półtora tygodnia i wszystkie siedem przeczytane. No i składam zażalenie do TEJ Michalak: jakiem prawem te książki są takie krótkie no i że w ogóle się kończą.

A tak pisze Diunam: Och… mam wielki problem z tą książką. Skończyła się, a ja chcę jeszcze, JESZCZE! Pierwszy raz zetknęłam się z twórczością Katarzyny Michalak i to trochę tak od końca, bo zaczęłam od jej najnowszej powieści „Sklepik z Niespodzianką Bogusia”, ale już wiem, że będę do jej książek wracała i z niecierpliwością czekała na następne, bo to po prostu moje klimaty.


Serdecznie dziękuję Czytelniczkom, których recenzje (lub fragmenty) zacytowałam. Kochane jesteście!

A Was bardzo,bardzo zachęcam do sprezentowania Mamie, Babci, Córce, Siostrze, Narzeczonej, Żonie, czy Przyjaciółce którejś z powyższych propozycji (albo wszystkich czterech), natomiast Panom może spodobać się „Gra o Ferrin”. No i „Mistrz”. 😉

Wszystkie są wydane przepięknie i naprawdę nadają się na prezent. Choć gdybym miała wybrać jedną, nie wiem, którą bym wskazała – z każdą jestem związana emocjonalnie i tyle.

W grudniu będę częściej offline, niż online, bo mam sporo pracy (Wydawca już się dopomina o II tom serii kwiatowej, czyli „Zacisze Gosi”, a tu jeszcze dwie książki trzeba przygotować do premiery („Czarny Książę” – 15 stycznia i „Powrót do Ferrinu” – luty), ale w styczniu postanowiłam nieco zwolnić. Haha, już to widzę… 😉

Na pewno spotkamy się jeszcze przed Świętami, bo złożę Wam życzenia bożonarodzeniowe.

See You!

I tym razem dołożę nową zakładkę w górze strony na wydania zagraniczne, może ktoś, kto chce poczytać powieść w swoim rodzimym języku, znajdzie tam coś dla siebie?

Dziś otrzymałam długo oczekiwane potwierdzenie od Filii, wydawcy „Nadziei”, że moja śliweczka w czekoladzie zostanie wydana… no gdzie…? W Wietnamie! Nigdy bym się nie spodziewała, że w tak egzotycznym dla nas kraju znajdzie się ktoś, kto zechce wydać tak egzotyczną dla nich książkę, a jednak! Z drugiej stronie w Polsce istnieje największa… hmm… wietnamia (skoro za granicami Polski mieszka polonia, to za granicami Wietnamu – wietnamia, no nie? ;), więc Wietnamczykom powieść polska może się podobać. Tak sobie tłumaczę zainteresowanie moją twórczością.

Ciekawe, czy zgadniecie, jakie teraz książki (trzy tytuły) są szykowane za granicę i do jakich krajów?

Tytuł pierwszego rozdziału „Nadziei” – „Mała samotna dziewczynka” brzmi po wietnamsku: „Nhỏcô đơn cô gái”. :)))

Ile razy przymierzałam się do trailera Kronik Ferrinu? Trzy? Cztery? Na szczęście się w końcu nie przymierzyłam i oddałam go w bardziej profesjonalne ręce, bo sama na pewno nie osiągnęłabym takiego efektu, jaki osiągnął Staszek Mąderek, autor kultowych „Stars in black”.

O Ferrinie rozmawialiśmy od roku 2004, wtedy to ukończyłam scenariusz filmu pełnometrażowego, który przeczytał i zopiniował właśnie Staszek. Jego zdanie było krótkie, acz treściwe: „Kasia, nikt ci nie da kilkunastu milionów na ten film, napisz lepiej książkę” i tak oto powstała powieść „Gra o Ferrin”, po niej „Poczekajka” i… dziś jestem pisarką. Wygląda na to, że zawdzięczam to poniekąd Staszkowi!

Wracając do trailera: jestem naprawdę pełna podziwu, że jeden człowiek (choć diabelnie zdolny i pracowity) w miesiąc dokonał czegoś takiego. Wystarczy wspomnieć, że wszystkie sceny plenerowe – Cztery Wodospady, Tartar, czy wreszcie walka w kręgu ognia – były kręcone… na sali gimnastycznej poznańskiej podstawówki – by docenić ilość pracy włożonej w ten półtoraminutowy film. Niektóre sceny generowane były od zera, lwianka również i to dokładnie taka, jaką opisałam w książce: skrzydlata, srebrzysta w grafitowe prążki i kropki :). I to w jeden miesiąc przez jednego faceta…! Ludzie z branży informatycznej i filmowej, którzy widzieli ten trailer, stwierdzili krótko: „Szacun!” i to Staszkowi niniejszym przekazuję.

Oczywiście wyobrażenia Wasze, i nawet moje, mijają się pewnie z wersją reżysera, ale tak to już jest. Czytamy to samo zdanie, ten sam opis i widzimy zupełnie co innego. Więcej! Widzimy to samo, a opisujemy zupełnie inaczej! Myślę jednak, że jak na tak skromny budżet i tak krótki czas, film jest świetny. I widząc jak moja wizja została z kart książki przeniesiona „do realu”, cieszę się jak dziecko.

Raz jeszcze dziękuję osobom grającym w tym trailerze, Staszkowi za całokształt, Wydawcy za współfinansowanie, a w końcu Kayanisowi za obłędną muzykę. Bez niej Ferrin nie byłby Ferrinem.

Teraz zapraszam do oglądania.

I na koniec: wiem, wiem, Anaela ma za krótkie włosy, ale w ostatnim tomie Kronik na rozkaz Sellinarisa zostały ścięte przed chłostą i nie zdążyły odrosnąć. Myślę, że do filmu pełnometrażowego odrosną spokojnie. 😉

PS. Zupełnie niesamowite jest przechodzenie Sellinarisa podczas walki przez płomienie. Ile pracy nad każdą klatką to wymagało!!

Znudziło mi się w tych brzózkach. Owszem, lubię brzozy, a nawet kocham i przytulam się do nich, by nabrać energii do zmagań z Losem, ale… zmieniłam się przez te trzy lata, jakie minęły od poprzedniej sesji zdjęciowej. Nie wiem jak to możliwe, lecz odmłodniałam. Może nie na ciele, ale duchem na pewno. Jestem radośniejsza, szczęśliwsza i spokojniejsza, a to wszystko dzięki Patisiowi i… moim Czytelniczkom, czyli Wam.
Postanowiłam więc dopasować imidż do nastroju i oto nowa ja.

Zdjęcie zostało zrobione w Białymstoku, w moim ulubionym Hotelu Branicki przez zdolnego fotografa pana Przemysława Sejwę, a asystował przy tej sesji pan Piotr, któremu zawdzięczam nową fryzurkę.
Mam nadzieję, że jestem jednak do tamtej z brzózek podobna i nie będziecie miały wątpliwości, biorąc do ręki nową książkę, że ja to ja? 🙂

JUŻ JUTRO ferrinowa niespodzianka i zmiany w planie wydawniczym na najbliższe miesiące (nie polubicie mnie za nie, oj nie), a dziś proszę jeszcze o głosowanie w II turze konkursu „Najlepsza książka na zimę” i „Najlepsza książka na Gwiazdkę” na „Ogród Kamili”. Powiem Wam, że książka w twardej okładce wygląda zjawiskowo i zgadzam się z opinią Wydawcy, że to najpiękniejsze wydanie ze wszystkich dotychczasowych. Na prezent idealne (i sama chyba kilka zakupię).

Po prawej stronie nowa miniankieta pt. „Czy lubisz zimę?” Oczywiście traktuję ją z przymrużeniem oka, ale wierzę, że będziecie radośnie głosować. Ankiety biją rekordy popularności i są pilnie śledzone przez wszystkich zainteresowanych. W zakończonej przed kilkoma dniami ankiecie „Jak zaczęła się Twoja przygoda z moimi książkami?” padła rekordowa liczba głosów, bo aż 849. Najwięcej z nich, 181 głosów, czyli 21%, otrzymały dwie odpowiedzi: „poleciła mi książkę przyjaciółka/mama/siostra/córka oraz „inaczej”. Dziękuję za Wasze głosy! Wracając do zimy: w tym roku jestem na nią lepiej przygotowana niż rok wcześniej – ekogroszek jest, gałęzie przycięte, zapasy na tydzień są, odśnieżarka będzie lada moment, ziarno dla sikorek przygotowane (i już pochłaniane przez stada głodomorów). Jedyne, czego nie ma, to radości, że nadchodzi owa zima, ale jestem wybitnie ciepłolubna i wolę +30 niż -10.

Przygotowuję wpis „Przepis na szczęście” – ale tym razem nie o książce pod tym tytułem, a o moich przemyśleniach i sposobach na owo. Jak co roku przymierzam się też do artykuliku „Moje Czytelniczki”, bo nazbierało się prezentów i kartek, za które chcę Wam podziękować.

Do przeczytania więc. Ja wracam do tajemniczego Miasta, gdzie wciąż ktoś ginie, czyli „Czarny Książę” pisze się!

Wypatrujcie ferrinowej niespodzianki, głosujcie w konkursie, a Magdalenę S. powtórnie proszę o adres!

Drodzy moi, wczoraj dostałam do Wydawcy zebrane w jeden plik życzenia imieninowe. Piętnaście stron! Ależ było mi ciepło na sercu, czytając dobre słowa od Was…. A jak było trudno wybrać dwadzieścia!

Do zwycięzców zgłosi się Wydawca z prośbą o adres z prośbą o adres do wysyłki „Ogrodu Kamili” a do trzech innych z zaproszeniem na kolację.
Oto  dwadzieścia zwycięskich życzeń:

Bardzo Wam dziękuję, to naprawdę niesamowite otrzymywać tyle ciepłych słów.

Dziękuję najserdeczniej!

No i idę wywróżyć sobie Raula de Lucę… 😉

PS. Angie Wu i Magdalenę S., które podesłały linki do recenzji „Gry o Ferrin” poproszę o przesłanie adresów do wysyłki nowego wydania „Gry” na mail wydawnictwo.kontakt@onet.pl

Długo trzymałam tę informację w tajemnicy, żeby nie zapeszyć, ale dziś mogę ogłosić, że „Rok w Poziomce” (czyli „God w Romaszkie” – bardzo jestem ciekawa, czy tytuł i okładka będą właśnie takie) zostanie wydany w Rosji przez jedno z największych (jeśli nie największe) rosyjskich wydawnictw, natomiast z innym krajem jest negocjowana umowa o „Nadzieję”. A to dopiero początek, bo wiem, że pewną drogą memu sercu książką są zainteresowani w jeszcze innej stronie świata, natomiast kolejną zupełnie gdzie indziej. A przecież mam tych książek osiemnaście! (A jeśli liczyć wszystkie napisane, to 22). Dzieje się, Dziewczęta, ja Wam mówię…

Cieszę się, że Wydawcy, nasi krajowi, na tyle uwierzyli w moje książki, żeby prezentować je poza granicami. Bardzom ciekawa, dokąd zawędrują…

Zaszyłam się w leśnej głuszy, więc nie wiem, czy w metropoliach już słychać „Last Christmas, aj giw ju maj hart”, ale po katalogach świątecznych takiego empiku podejrzewam, że słychać. Spieszę więc donieść, że w tym roku moi Wydawcy kochani (no i ja rzecz jasna) przygotowali dla Was piękne prezenty.

Oto jeden z nich, naprawdę ślicznie oprawiony. „Przepisik na szczęście” z uroczym dodatkiem – „Nastrojowym notesem na rodzinne przepisy”. Mnie bardzo się podoba, mojej rodzinie i rodzinie Wydawcy, która natychmiast zakupiła odpowiednią ilość sztuk na prezenty, również. Jeden egzemplarz tego wyjątkowego prezentu przekazuję Klubowi Miłośników Książek Moich i na koniec ważna informacja: „Przepis na szczęście” z notesem będzie dostępny tylko w salonach Empik i na empik.com w ograniczonej ilości sztuk. Zachęcam do kupowania, póki jest!

Prezent przygotowała również Nasza Księgarnia: „Sklepik z Niespodzianką. Trylogia”. Ładnie oprawiony w pudełeczko i zafoliowany. Można go kupić w księgarniach wysyłkowych i mam nadzieję że również w salonach. (Mam nadzieję, ale nie mam takich informacji – jeśli ktoś widział, niech da znać).

Pięknym prezentem będzie również „Gra o Ferrin” w nowej szatce. Zdjęcie to zdjęcie, ale wierzcie mi, że na żywo prezentuje się zachwycająco.

O „Ogrodzie Kamili” będzie jutro nowy wpis, bo mam dla Was dobre wiadomości!

A więc do przeczytania!

PS. Dziś o 5 nad ranem skończyłam dopieszczać „Powrót do Ferrinu” i wracam na ciemne ulice pewnego miasta, gdzie – owszem, spaceruje Czarny Książę, ale też giną młode kobiety.

Pewnie nie zgadłybyście, że pracuję teraz nad „Powrotem”, zamiast pracowicie snuć intrygę w „Czarnym Księciu”, ale od gotyckich kryminałów erotycznych, choćby nie wiem jak były przyjemne, też trzeba odpocząć. A że Wydawca przysłał mój ukochany Ferrinek po pierwszej redakcji, by był gotowy na luty… Muszę Wam powiedzieć, że z ogromną przyjemnością wsiąkłam z powrotem w tamten świat. Do tego stopnia, że chętnie bym tam została i wcale nie chce mi się wracać. Dopieszczam więc go, szlifuję, dopisuję i skreślam, parskając co parę stron śmiechem (ten Saris i jego teksty, no normalnie…), ale nie tylko dlatego pojawia się dzisiaj ten wpis. Otóż już niedługo Wielka Ferrińska Niespodzianka! I tak jak nie mogę się już doczekać, aż drugi tom pojawi się w księgarniach w tej wspaniałej zielono-złotej okładce, tak tej Niespodzianki również nie.

Z wieści Poziomkowych: wyobrażacie sobie, że jest niemal połowa listopada, a jedna z moich róż nadal kwitnie?! Wprawdzie powinna być złoto-różowa, a jest niemal biała, ale i tak mnie wzruszyła swoim oddaniem. Uwaga: pięknie pachnie!

Jak w tytule postu – „Ogród Kamili” zawitał dziś do księgarń w całej Polsce.

Mam nadzieję, że pierwszy tom serii kwiatowej, któremu oddałam, podobnie jak każdej swojej książce, całe serce, ucieszy Was tak, jak ucieszył mnie. I przypomni o tym, co jest w życiu naprawdę ważne: przyjaźń, wiara, że marzenia się spełniają i… przebaczenie. Ne tylko tym, przez których zostaliśmy skrzywdzeni, ale i samym sobie. Bo „Ogród” to przede wszystkim opowieść o przebaczeniu. Mam nadzieję, że między wierszami tej książki odnajdziecie uniwersalne prawdy, które jak zawsze starałam się Wam przekazać.

A teraz mam prośbę: powiedzcie mi, jak „Ogród” eksponowany jest w Empikach, Matrasach i innych księgarniach.

Czy macie już moją „najmłodszą”? A może już jesteście po lekturze „Ogrodu”? Jak Wam się podoba?

Do przeczytania!

Dostałam link do recenzji, która naprawdę mnie rozbawiła (i ucieszyła oczywiście – Kawusiu, dziękuję!). Przeczytawszy ostatnie zdanie musiałam sprawdzić, czy rzeczywiście jestem pieprzonym MISTRZEM i… ekhm… jeśli już, to mistrzynią. Jak do tej pory nic mi nie wyrosło. ;D

Kawusia pisze:

A oto fragment recenzji „Ogrodu Kamili”, który dał mi dużo radości i nadziei, że książka Wam się spodoba (dziękuję Autorce recenzji za przemiłe słowa!).

Marta pisze:

„Muszę przyznać, ta powieść jest nie na moje nerwy, w pozytywnym tego słowa znaczeniu. 😉 Pani Kasia targa emocjami czytelników jak tylko może. To NAJLEPSZA książka, którą w życiu przeczytałam! Na początku było spokojnie – pozornie spokojnie – by wraz ze stronicami „Ogrodu…” akcja rozwinęła się na tyle, że bałam się o zawał serca. Takiej burzy uczuć podczas czytania jeszcze nie miałam. Z niecierpliwością czekam na „Zacisze Gosi” i „Przystań Julii” Aż nie mogę się doczekać! Już zacieram na nie ręce :D”