Mimo że są wakacje, przepiękna pogoda, środek lata i nic tylko kołysać się wśród fal, ja muszę myśleć perspektywicznie, czyli przygotowywać się mentalnie do planów na rok przyszły.
Na co, moje kochane, miałybyście ochotę?
Na nową serię?
A może na kontynuację którejś z poprzednich?
Na coś tak dramatycznego jak Bezdomna? A może na klimaty z Poczekajki, czy Pogodnej?
Na trochę magii, czy więcej rzeczywistości?
Może więcej serii owocowej, lub przeciwnie: sensacyjno-erotycznej?
Ja mam kilka pomysłów.
Ja mam bardzo, bardzo dużo pomysłów. Podejrzewam, że życia mi nie wystarczy na spisanie ich wszystkich (ten zakręt mnie wcześniej załatwi, jak Wam to mówię). Mam pomysł na sagę rodzinną, na coś bardzo śmiesznego, co można podsumować „uważaj o czym marzysz…”, oczywiście na Miasto Walecznych, które kiedyś napiszę… na pewno napiszę… ale nie wiem kiedy. Na kontynuację serii owocowej, na dwie bardzo mocne książki z serii czarnokociej, ale też na trylogię podobną do kwiatowej (już nawet wymyśliłam tytuł), a także na książki dla dzieci i… pewien zupełnie odlotowy (i to dosłownie!) pomysł. Chętnie napisałabym także powieść fantasy albo jeszcze lepiej science-fiction, bo tego jeszcze nie robiłam.

Pytanie jednak najważniejsze, bo to WY jesteście głównymi zainteresowanymi: co MOJE CZYTELNICZKI I CZYTELNICY chcieliby przeczytać w roku 2015?

Maszyna czeka w pełnej gotowości…

Imaginujcie sobie, że weszłam do morza! (To nie byłby nius dnia, gdyby nie wpis poniżej, w którym zwierzam się z moich fobii i lęków). Tak, tak, przezwyciężyłam strach przed rekinami (Kasiu, w Bałtyku NIE MA rekinów) i kąpałam się cały jeden raz w naszym morzu, bo cały jeden dzień tam byłam. Teraz jestem w Poziomce i – oddawszy dziecko dziadkom, coby pooddychało jodem – pracuję.
Powiem Wam w związku z tą kąpielą dwie rzeczy: skakanie przez fale jest suuuper! Morze Bałtyckie jest… strasznie zimne. Ale plaże mamy najpiękniejsze w Europie.

Do co łamania się, otóż moje kochane, jakiś czas temu (dokładnie rzecz biorąc trzy lata temu, po ciąży z Patikiem) postanowiłam schudnąć. Piętnaście lat wstecz, gdy urodziłam pierwsze dziecko już parę miesięcy później byłam chuda jak ołówek i nosiłam mój stały rozmiar 34 w porywach do 36. Podczas kręcenia teledysku do Poczekajki w trzy tygodnie zrzuciłam – ale niechcący – 7kg, więc łudziłam się, że teraz będzie to samo. Ot, przestanę jeść i….
I waga jak stanęła na 65kg tak stała przez ładnych kilka tygodni.
Kurde, po prostu nie wierzyłam w to! Nie wierzyłam, że można nie jeść i waga ani drgnie, a jednak… Teraz powolutku spada – już jest 57,5!! Ogromny sukces, ale oto mój jadłospis z wczoraj (podliczyłam wszystko): kanapka z przedwczoraj, bo szkoda, żeby się zmarnowała, pięć cukierków (galaretek w czekoladzie). Pół butelki coli zwykłej pod tę kanapkę. Eeee… Mały oscypek, nie, dwa małe oscypki. I… To chyba wszystko.
A mimo to rano ważyłam 100g więcej.
Ale nie odpuszczę, dopóki nie ujrzę 55 kg, bo tak właśnie chcę. Tyle chcę ważyć, chcę wkładać ciuszki sprzed paru lat i chcę czuć się lekko.
Aha, zapomniałam: sporo się ruszam. Zamiast jeździć samochodem – idę, ciągle kręcę się po ogrodzie, pływam w Liwcu. No, to żebyście miały pełen obraz sytuacji.
I łykam żelazo w tabletkach, bo mam niby tę anemię.

Wielkimi kliknięciami zbliża się 1 000 000 wejść na mój blog. Bardzo Wam wszystkim dziękuję! I błagam: gdy któraś zobaczy ten 1 mln niech zrobi print screena, bo znając moje szczęście przeoczę tę wspaniałą chwilę! Patrząc na ilość dziennych odwiedzin – ok. 1200 – stanie się to za jakieś dwa tygodnie. I wtedy otwieram szampana i Was wirtualnie na niego zapraszam.

Przyglądam się obu ankietom obok i nie wierzę: Sklepik z Niespodzianką najczęściej czytaną przez Was książką?! Genialnie!!

I jeszcze podkradłam z fanpejdża „Dla Ciebie…” z piąteczką. Cieszę się! Dzięki!

Wracam do pisania, a Wy odpoczywajcie, moje drogie. Pogoda w miarę, ciepło jest, ptaszki śpiewają, czyli żyć nie umierać….

PS. Karmicie rybki????

Normalnie jestem w szoku…!
Dziękuję, Kochane, bo przecież to Wasza „sprawka” :)))

To w empik.com i dodam, że w naprawdę świetnej, promocyjnej cenie.
Błagam Was tylko i zaklinam: jeśli chcecie naprawdę poczuć smak tej książki, przeczytajcie najpierw „Wiśniowy Dworek” i „W imię miłości”.

Ja teraz, taka pozytywnie zszokowana i uskrzydlona, wracam do „Kawiarenki pod Różą” i przeuroczej Amelii, a dla Was wróciły na stronę złote rybki, spełniające marzenia. Karmcie je codziennie!!

:*

PS. Obok jest nowa ankieta, a ja zapomniałam dopisać najważniejszego punktu, więc tutaj dodaję owo pytanie: Która z Was przeczytała wszystkie, absolutnie wszystkie moje wydane dotychczas 22 książki? 🙂

Cześć, dziewczęta, żebyście nie straciły orientacji co jest po czym, przedstawiam na poniższym hmm… diagramie, kolejność czytania. Właściwie wszystkie trzy powieści można czytać oddzielnie, ale razem tworzą mini-trylogię i jeśli chcecie mieć pełen wgląd w przeszłość bohaterów najmłodszej (która narodzi się 28 sierpnia), powinnyście najpierw przeczytać „Wiśniowy Dworek” (ech… ten Daniel…), potem „W imię miłości”, a na końcu najmłodszą.

Dodam, że na stronie matras.pl jest letnia promocja serii owocowej i można kupić poprzednie tomy po całkiem przyjaznych cenach.

„Dla Ciebie wszystko” można zaś kupić w przedsprzedaży na empik.com i matras.pl
Czy któraś z Was czeka na tę właśnie książkę? 🙂 Mam nadzieję, że tak.

A poniżej macie przedsmak tego, co się będzie działo w najmłodszej (jak mnie znacie, będzie się działo ;), czyli pierwsze spotkanie naszych bohaterów…

Endżoj!

 (…)

A to było tak…
Któregoś ranka obudził mnie pocałunkiem nie Ten Jedyny Ukochany, ale Gapa-pies. Jak możecie sobie wyobrazić, sfrustrowało mnie to masakrycznie i powzięłam postanowienie: DOSYĆ SAMOTNOŚCI! Ale łatwo postanowić, trudno przejść do działania, zwłaszcza jeśli się przez ostatnie kilka lat stało totalnym odludkiem, zamkniętym może nie w wieży, ale w Poziomce i nigdzie się właściwie z tej Poziomki nie rusza, a jeśli w ogóle to do hotelu, by – w takim samym odosobnieniu – trudzić się nad kolejną książką.
Na szczęście mam wspaniałe przyjaciółki, które już dawno stwierdziły, że powinnam kochać i być kochana. One to wzięły sprawy w swoje ręce i zapowiedziały stanowczo:
– Znajdziemy ci męża!
Jak zapowiedziały, tak zrobiły….
Poszukiwania trwały przez szereg przezabawnych odcinków, bo… tu dochodzę do sedna sprawy i Was pewnie rozczaruję: to scenariusz serialu, który ot tak zaczął mi się któregoś dnia radośnie sam pisać i do którego mini-ekranizacji zaczęłam dążyć, co mi się nie udało (wspomniałam o tym w którymś z poprzednich postów).
Ale co miałam radość z pisania, to moje.
Przy okazji przymiarek do mini-ekranizacji zrobiliśmy zdjęcia próbne, z których jedno Wam prezentuję. 🙂
A że znów zabłysło światełko w tunelu i może coś jednak z tego będzie…
Trzymajcie kciuki!
Za poszukiwania KNBK też! ;D

A jeśli któraś z Was chciałaby sobie poczytać początek owego serialu, to jest tu, poniżej…

Ten napis na ścianie obdrapanego budynku przy stacji kolejowej Tłuszcz zawsze mnie zachwyca. Postanowiłam podzielić się nim z Wami:

Perełką z mojego ogrodu również chcę się podzielić. Chyba najpiękniejsza, zachwycająca Nostalgie. Pamiętacie jej opis z „Ogrodu Kamili”? Oto i ona:

 

Niedługo zaprezentuję Wam okładki do wyżej wymienionych powieści w pełnej krasie. Czekam tylko na ostatnie poprawki.

I na koniec zwyczajowe pytanie: na którą z premier czekacie najbardziej?
(Wiem, wiem, że na Julkę, ale może również na Ferrin? Albo Amelię? Czy dalsze losy Ani z Jabłoniowego Wzgórza i Daniela z Wiśniowego Dworku?).