Powoli kończę książki, przygotowywane do wydania w tym roku. Za kilka dni w księgarniach pojawi się „Dla Ciebie wszystko”, „Kawiarenką pod różą” jest gotowa do druku, jutro oddaję Wydawcy  „Wojnę o Ferrin”, pozostanie tylko „Przystań Julii”…

I tak się zastanawiam, nad czym pracować po ukończeniu serii kwiatowej?
Czy coś w klimatach pogodno-poczekajkowych? A może coś wstrząsającego z serii czarno-kociej?

Mam ochotę i na to, i na to.
A moje drogie Czytelniczki? Za jakimi klimatami tęsknią? Co poczytałyby do poduszki?

PS. Zupełnie w innej czasoprzestrzeni się poruszam. Jest sierpień, jeszcze lato, a ja już myślę – i to na serio – o zimie, czy nawet przyszłej wiośnie, chociaż NIE CIERPIĘ jesieni i zimy!

PS2. Zauważyłam ostatnio narzekania na nadmiar akcji w moich powieściach… Hmm… Powiem Wam tak: nie lubię nudzić się, czytając książkę, więc tym bardziej nie będę się nudzić, pisząc książkę. Może kiedyś napiszę tę autobiografię i wtedy akcja będzie leniwa i dużo opisów przyrody, ale to jeszcze nie w tym dziesięcioleciu… 😉 Wracam do Ferrinu. Tam dopiero się dzieje…

Dziś dostałam od Wydawcy pierwszy egzemplarz mojej „najmłodszej”, z bardzo miłym listem, za który dziękuję.
Muszę Wam powiedzieć, że mimo obaw i kontrowersji, okładka – taka właśnie jak jest, w różach i różowościach – wygląda prześlicznie. Zdjęcie nie oddaje jej uroku, ale gdy będziecie mieć książkę w rękach, przyznacie mi – nie tyle mi, co Wydawcy, bo to on zdecydował, że nie błękitna, tylko różowa – rację.
Ja niniejszym przyznaję.

Mam nadzieję, że książka spodoba się Wam tak, jak jej poprzedniczki, że będzie godną kontynuatorką wątków z „Wiśniowego Dworku” i „W imię miłości”….

No i „najmłodsza” znów pnie się w górę na listach bestsellerów (tu poniżej w Matrasie, w świetnej cenie) – pewnie po bardzo dobrych recenzjach przedpremierowych – za co i Recenzentkom, i Wam, Czytelniczkom, dziękuję.

A teraz, skoro skończyłam prace nad „Kawiarenką pod Różą”, siadam do ostatniego szlifu „Wojny o Ferrin”. O Kawiarence niedługo napiszę. I będzie quiz okładkowy.

A już teraz zapowiadam Wielką Premierową Rozdawajkę „Dla Ciebie wszystko” na fanpejdżu, 28 sierpnia, w dniu oficjalnej premiery.
Bądźcie czujne!

  Na fanpejdżu adminka Ania wymyśliła dzisiaj fajną zabawę: zrobiła zdjęcie cytatu z którejś z moich książek i pyta dziewczyny, skąd pochodzi ten cytat. Całe szczęście, że nie pyta mnie, bo ja… nie mam pojęcia.
Tu jeszcze jedna dygresja: często pytają mnie wywiadowcy w wywiadach „jak ja to robię”, jakim cudem tworzę, jedna po drugiej tak wielowątkowe powieści i czy nie mylą mi się bohaterowie, miejsca, wydarzenia.
Otóż nie, bo widzicie, po napisaniu książki totalnie się od niej odcinam. Spada w moim umyśle żelazna kurtyna i nie pamiętam z tego co napisałam prawie nic (oczywiście oprócz imion głównych bohaterów, ale już nazwisk niekoniecznie). Potem jest wprawdzie drugie i trzecie czytanie, redakcje i korekty, ale i po nich zapominam o książce i to moim zdaniem jest sedno talentu, którym zostałam obdarzona: wchodzę w powieść całkowicie i do końca, stając się jej bohaterami i przeżywając ich emocje i historię jak swoje własne, ale potem równie całkowicie i do końca z tej powieści wychodzę. Ponieważ nie przeżywam już poprzednich książek, nowe powstają… hmm… od nowa. A że każda historia i każdy bohater jest inny, inaczej to widzę, czuję i przeżywam i dzięki temu mogę pisać na najprzeróżniejsze tematy, tworzyć róże postaci, które są jedyne i niepowtarzalne.

Oczywiście to że „nic nie pamiętam” jest lekką przesadą, bo amnezji nie mam, ale rzeczywiście w quizach nt. treści moich książek Czytelniczki biją mnie na głowę. Gdy w Klubie Miłośników Książek Moich prowadząca ogłosiła też fajny konkurs na 10 cytatów (pamiętacie? 10 cytatów i to podchwytliwych, z 10 moich książek), ja osiągnęłam wynik zaledwie 7/10.

Na pocieszenie (siebie) dodam, że jak przychodzi co do czego (np. IV część Kronik Ferrinu – te dopiero są rozbudowane i wielowątkowe), to pamięć nagle mi wraca i wyłapię każdą nieścisłość, którą przepuści redakcja.

A teraz pytanie (bo nadal nie znam odpowiedzi): z której, na Boga!, książki pochodzi ten cytat??

PS. Muszę Wam powiedzieć, że bardzo mi się takie tworzenie podoba, bo żyję tyloma istnieniami, ilu bohaterów stworzę i przeżywam takie przygody (w zaciszu mojego pokoju) na jakie bym się nie odważyła…

Szukając w sieci zupełnie czego innego, znalazłam takie oto zdjęcie:

Jestem ciekawa, czy ktokolwiek z Was zgadnie, co z tego maleństwa wyrośnie. :)))
Jeśli nikt nie zgadnie, niedługo podam rozwiązanie…

Dwie dziewczyny już odgadły, więc zagadka rozwiązana: to maleńka panda wielka.

Oto jakie książki ukażą się do końca roku:

28 sierpnia – już za dwa tygodnie! – „Dla Ciebie wszystko”. Warto byłoby przedtem przeczytać „Wiśniowy Dworek” i „W imię miłości” – przeszłość bohaterów nie pozostaje wtedy tajemnicą.
Książka już otrzymuje wysokie noty i doskonałe recenzje od pierwszych Czytelniczek, mam nadzieję, że Wam też się spodoba…

 

W październiku oczekiwana przez miłośników Kronik Ferrinu (i przeze mnie, bo to mój ulubiony tom tego pięcioksięgu) „Wojna o Ferrin”. Powiem krótko: powraca Anaela i wszystkich chwyta za gardło, żeby przeprowadzić ukochany Ferrin przez obiecaną przez bogów rzeź…

A w listopadzie… trzeci i ostatni tom kwiatowej serii, czyli „Przystań Julii”. Już teraz wiem, dokąd los rzuci tytułową bohaterkę, czy Kamila będzie szczęśliwa z Łukaszem, a Gosia… no właśnie, co z biedną Gosią? Ale nie powiem. Pozostawię Was w niepewności, bo jak mnie znacie, po moich książkach można się spodziewać wszystkiego…

Usatysfakcjonowałam Was tyloma premierami jeszcze przed końcem roku? Przyznajcie, że tak. Gdybyście mogły, którą książkę już chciałybyście mieć w swoich rękach i się w niej zaczytywać? I ciekawe, czy zgadniecie, jaką powieścią zaczniemy rok 2015…

Ahaaaa…. jeszcze będą dwie książki, w której znajdują się moje opowiadania, ale o tym w swoim czasie, gdy książki te ukażą się w sprzedaży. No teraz na pewno Was usatysfakcjonowałam…

PS. „Poczekajka” z autografem już za 905zł na aukcji Fundacji Akogo!! :))

Jestem w szoku!
Tyle za jeden egzemplarz „Poczekajki” z autografem już pragną zapłacić licytujący! A to jeszcze nie koniec!
Co za radość dla Fundacji i dla mnie…
Dziękuję i z zapartym tchem obserwuję dalszy rozwój tej niezwykłej licytacji, z której każda złotówka wspomoże biedne dzieciaki. Niesamowite, że dzięki Waszej hojności ja również mogę pomóc…