Bez kategorii

Lubicie wybierać okładki moich książek. A ja lubię, gdy je wybieracie, bo najczęściej jesteśmy zgodne. Czasem jedynie Wydawca się wyłamie i mam wtedy problem: walczyć o okładkę, czy… odłożyć ją na później.

Przed Wami fajna zabawa: trzy okładki do nieco zwariowanej powieści. Postaram się, by była radosna, pełna dobrych uczuć i z happy endem. No i żeby ulubieni bohaterowie dożyli jej końca. 🙂

Powieść ta otworzy nową serię, której tytułu jeszcze nie mam. Ale mam kilka pomysłów:
Seria „ona i on”
Seria „dla mnie, dla ciebie, dla niej”
Seria pełna emocji
Który pomysł się Wam podoba?

No i która okładka z poniższych? Gdy już wybierzecie okładkę, dam Wam do wyboru… książkę. Bo nie jestem do końca zdecydowana, jaką powieścią otworzę rok 2015: tą z nowej serii, czy może czymś totalnie dramatycznym z serii czarnokociej (gdy pomyślę, że mam napisać coś jeszcze bardziej wstrząsającego, niż „Bezdomna”, to normalnie… już szukam chusteczek…). Ale o tym nieco później.
Dziś wybieramy okładkę.
Niebieska, fioletowa, czy zielona?
(Dla ułatwienia dodam, że główna bohaterka będzie marzyła, by wyjść za mąż…:)

Jak wspomniałam we wpisie poniżej w „Poradniku domowym” i w „Cichej 5” ukazały się dwa moje opowiadania (różne, to nie jest to samo opowiadanie). Dziewczynom na fanpejdżu bardzo się to z Poradnika podoba, tylko „jest za krótkie”. Wyjaśniam: do czasopism Wydawca zamawia opowiadania odpowiedniej długości. Poprzednie, to czerwcowe miało mieć ileś tam znaków, a to, bożonarodzeniowe ileś tam. Z tego co pamiętam dwa razy mniej niż to wakacyjne. I ja mam się w tej ilości „zmieścić”. Wierzcie mi, nie jest łatwo stworzyć fabułę, bohaterów (którzy mają jakąś przeszłość przecież, a powinni mieć również w opowiadaniu teraźniejszość i przyszłość!), początek, rozwinięcie, zakończenie i to wszystko określonej, przykrótkiej, objętości. Umiem, jak się okazuje, skoro Poradnik zamówił u mnie („koniecznie u pani Kasi Michalak!”) kolejne i to na święta Bożego Narodzenia, ale… nie przepadam za opowiadaniami. Czytać opowiadań też zresztą nie lubię. Wolę powieści.

Z najnowszych wieści: „Przystań Julii” radzi sobie BARDZO dobrze. Nie wiem, czy to prawda, bo nie dotarłam jeszcze do Empiku, ale jest na 8. miejscu na Top40! W Matrasie zaś na 3!!! Bardzo, bardzo, Wam dziękuję. Kurczę, ale się cieszę. :)))

Jestem przez parę dni poza domem, zwyciężczynie rozdawajki muszą więc poczekać na swoje nagrody aż wrócę, ale tuż przed wyjazdem dotarła do mnie trylogia kwiatowa z kubeczkiem. Powiem Wam jedno: będzie to super prezent pod choinkę, bo i pięknie wygląda, i jest pokaźnej wielkości (zadziwiająco duży!), i… w bardzo, bardzo atrakcyjnej cenie! Wydawca zapewnił, że w takiej będzie sprzedawany, ale dopóki Empik tego nie potwierdzi, boję się ją tutaj zdradzić. Musimy poczekać na oficjalne rozpoczęcie sprzedaży. Boję się jedynie o te kubki, bo wiecie, jak kurierzy obchodzą się z paczkami w transporcie. Kubka w proszku nikt by chyba pod choinkę nie chciał. Ale trzeba być dobrej myśli…

Powiem krótko i na temat, że „Przystań Julii” w Rozdawajce z okazji narodzin „najmłodszej” wygrywają:
Aleksandra Wiezik
Diana Brzezińska
Aśka Buraczek
Marcelina Szawic
i Magdalena Kieroń
natomiast dwie książki niespodzianki (jako podziękowanie dla wiernych Czytelniczek) powędrują do Sabiny Kiszki i Teresy Kłos-Zakrzewicz.

Serdecznie Wam gratuluję i przyznam, że chciałabym nagrodzić każdą z ponad 300 osób, która wzięła udział w zabawie, ale jest to oczywiście niemożliwe…
Zwyciężczynie proszę by wysłały adresy do Ani-koordynatorki: anowak.koordynator@gmail.com

Teraz chcę Wam zdradzić, co mnie łączy z tak zacnymi pisarkami jak Katarzyna Bonda, Małgorzata Kalicińska, Krystyna Mirek, Natasza Socha, Małgorzata Warda i Magdalena Witkiewicz. Otóż łączy mnie ta książka: Cicha 5, do której napisałyśmy świąteczne opowiadania. Książkę ślicznie wydało Wydawnictwo Filia. Będzie wspaniałym prezentem pod choinkę. 🙂 Ponieważ autorki są różne, opowiadania także. Myślę, że będziecie mile zaskoczone!

Wczoraj wyszedł najnowszy „Poradnik Domowy” a w nim zapowiadane nawet na okładce moje świąteczne opowiadanie „Szczęście przychodzi w Wigilię”. Wolę pisać powieści, bo ledwo się rozkręciłam, ledwo zdążyłam polubić głównego bohatera, już musiałam kończyć! Ale może kiedyś pojawi się on w „pełnometrażówce”? Tak więc za niecałe 3zł możecie zatopić się w atmosferę Świąt. To nic, że dopiero początek listopada… :))) Nakład jest nieziemski – 500 000 egzemplarzy, ładnie wydanych, niemal pachnących świętami – gdy sobie pomyślę, że moje opowiadanie przeczyta pół miliona Czytelniczek, to… kosmos normalnie…

Moje Kochane, jeśli któraś chce wziąć udział, odpowiedzcie (do 6 listopada do godz. 23:59) w komentarzu pod tym wpisem na proste pytanie:
Którego bohatera/bohaterkę kwiatowej trylogii polubiłyście najbardziej? 🙂
Mam do rozdania pięć egzemplarzy „Przystani Julii” (oczywiście z dedykacją): trzy na fanpejdżu i dwie na blogu.
Zatem…?

PS. Zapomniałabym: witaj (oficjalnie) na świecie, najmłodsza „córeczko”!! 🙂

Na zaprzyjaźnionej stronie Allegro możecie kupić kilkanaście moich tytułów z autografem. Wiem, że dla wielu z Was będzie to prawdziwa gratka. Dodam, że będzie jeszcze dodanych kilka aukcji (m.in. z „Wojną o Ferrin” i „Przystanią Julii”), ale tylko do wyczerpania moich zasobów. Nie przewiduję kupowania książek i wystawiania ich po podpisaniu na aukcji.
Dostępne będą następujące tytuły (niektóre w pojedynczych egzemplarzach):

Ogród Kamili
Przystań Julii
Serce Ferrinu
Wojna o Ferrin
Sklepik z Niespodzianką – wydanie kieszonkowe (komplet)
Sklepik z Niespodzianką – Lidka
Poczekajka – wersja żółciutka
Poczekajka – wersja z parasolką
Zachcianek
Dla Ciebie wszystko – okładka miękka
Dla Ciebie wszystko – okładka twarda
Kawiarenka pod Różą

Od dziś więc przez parę dni, czy tygodni będzie można zdobyć coś, o czym niektóre z Czytelniczek bardzo marzą: książkę Kasi Michalak z autografem. 🙂

Tutaj jest link do wszystkich aukcji: KSIĄŻKI Z AUTOGRAFEM
Dochód z aukcji przeznaczę na zacny (nawet bardzo zacny) cel. Jak zwykle.

A już niedługo… czyli dokładnie za trzy dni… w dniu oficjalnej premiery „Przystani Julii” (która od dwóch miesięcy utrzymuje się w pierwszej dwudziestce wszystkich list bestsellerów – normalnie niesamowite!!)… Wielka Fanpejdżowo-Blogowa Rozdawajka.

Bądźcie czujne, bo potrwa niedługo, a będzie do zdobycia aż pięć książek – trzy na fanpejdżu i dwie tutaj!!

Dzisiaj jest dzień Naszych Drogich Zmarłych. Moją Babcię wspominam nie tylko 1 listopada, ale ten dzień poświęcam Jej szczególnie. Odeszła, gdy miałam 9 lat, ale na zawsze zapamiętałam Jej bezwarunkową miłość do mnie. Wiele, naprawdę wiele Jej zawdzięczam…

Czasem dopada mnie pytanie: jak to jest, że odchodzą dobrzy ludzie, są mordowane małe dzieci, giną w wypadkach spowodowanych przez pijanych albo naćpanych debili całe rodziny, a zbrodniarze wojenni, mordercy i psychopaci – oraz ci debile – dożywają w spokoju, dostatku i szczęściu późnej starości. W takich chwilą czuję totalny bunt i niezgodę na „sprawiedliwość” Losu, Boga, historii, czy w końcu świata, ale… potem uświadamiam sobie, że tak po prostu jest. Taki świat my sami sobie stworzyliśmy, takich wychowujemy synów i takie córki i nie ma co się temu buntować, tylko trzeba żyć jak najpiękniej, jak najlepiej i jak najpełniej – nie krzywdząc innych. Całego świata nie zbawię i nie naprawię. Mogę zmienić tylko własny mały Wszechświat, własne życie i życie tych, na których mam wpływ.

Kogo Wy dzisiaj wspominacie? Czy wierzycie, że Nasi Najbliżsi odchodzą na zawsze, czy też są przy nas w najczarniejszych godzinach naszego życia?

Czyli moje zdjęcia „na skrzydełko” od „Poczekajki” aż do teraz. 🙂 Najbardziej podoba mi się moje pierwsze „wcielenie”, ale w ostatnim czuję się chyba najlepiej. Jakbym wreszcie odnalazła siebie…

2007

 2008

2009

2011

 2013

2014

Dziś przyszła śliczniutka, wiosenna Julia. Jest… naprawdę trzeba wziąć tę książkę do ręki, by docenić jej piękno. Jak ja lubię oglądać efekty mojej i Wydawcy pracy, gdy trzymam w rękach „najmłodsze”… Ferrin, seria kwiatowa, Przepis na szczęście… aż serce rośnie, gdy patrzę na ich piękne okładki. A gdy jeszcze czytam Wasze dobre słowa… 🙂

Mam więc moje najnowsze dzieło w domu, zaraz przygotuję wysyłkę do zwyciężczyń konkursów, a teraz pytanie: która z Was też już Julijkę ma? Może któraś nie tylko ma, ale i przeczytała?! Jestem bardzo ciekawa Waszych wrażeń…

Coś ekstra na zamówienie Empiku przygotował Wydawca na święta: ślicznie oprawiony pakiet trylogii kwiatowej wraz z kubkiem, który sama, osobiście, tymi rękami i tym fotoszopem zaprojektowałam! 🙂 Nie pytajcie mnie ile takie cudo będzie kosztowało – nie wiem nic ponadto, że będzie dostępne tylko w Empiku i prawdopodobnie na empik.com od 20 listopada w limitowanym nakładzie. Już się cieszę na chwilę, gdy dostanę ten pakiecik w swoje łapki, na razie bowiem dostałam tylko jego zdjęcie.

Jeżeli któraś z Was nie może się „najmłodszej” doczekać TUTAJ W SPECJALNEJ OFERCIE Julię już można kupić – jest wysyłana od razu i przychodzi następnego dnia, takie przynajmniej mam zapewnienie od Wydawcy.

Fajne wiadomości w ten wtorkowy wieczór, prawda?

A będą jeszcze fajniejsze… ;D

Okej, wiadomość jest tylko w połowie dobra, a w połowie dobra dopiero będzie. Rzeczywiście przymierzam się do nowej serii, ale… nie mam pojęcia jak ją nazwać.

Wszystkie poprzednią są pokończone (poczekajkowa, kwiatowa, z tulipanem), albo są dość określone: seria z czarnym kotem jest „najcięższa” emocjonalnie, seria owocowa powinna być radosna i z happy endem, a wiecie, jak to ostatnio ze mną jest – dosyć nieobliczalna stałam się co do treści i bohaterów. Z tego powodu musiałam zmienić tytuł i okładkę „W imię miłości” i „Dla Ciebie wszystko”, bo za nic nie pasowała mi treść do „Jabłoniowego Wzgórza” i sielskiego okienka w otoczeniu kwiatków.

Tymczasem wymyśliłam kilka książek, które pojawią się w przyszłym roku i pewnie w następnych latach. Będą to powieści obyczajowe, dla których postanowiłam stworzyć zupełnie nową serię.
Mam jedną zagwozdkę: jak ją nazwać? Jak nazwać serię obyczajówek dla kobiet, taką trochę ku pokrzepieniu serc, a trochę z drugim dnem – jak to u mnie – poruszającą ważne, czasem trudne tematy (ale nie tak trudne jak w serii z czarnym kotem)?

Macie jakiś pomysł?

Ja myślę intensywnie, bo pierwsza powieść z nowej serii ma szansę ukazać się już w lutym, chyba że napiszę jednak trzecią historię z serii czarnokociej, która od wielu miesięcy chodzi mi po głowie. Jest jednak tak…dramatyczna, że normalnie już się boję. A co dopiero będzie podczas pisania?
Może więc zaczniemy nowy rok czymś… łagodniejszym?

Seria… tytuł serii… i projekt okładki… Od tego chcę zacząć. Powieść już zaczęła się pisać. Ale potrzebuję dla niej ładnej oprawy. Nową córeczkę wypada przecież ślicznie ubrać, czyż nie?

Seria… nowa seria dla kobiet… myśl, Kasiu, myśl!

:*

Do wielu moich książek żywię sentyment – choćby taka „Poczekajka”, którą debiutowałam i w której pokazałam skrawek mojego życia… Albo „Rok w Poziomce” i wspomnienia pierwszych lat właśnie w Poziomce, z Gapą, z Pepsi, bez prądu i z czajnikiem (moim własnym), który podkradałam robotnikom… „Bezdomna”, która niesamowicie mnie wyczerpała emocjonalnie, ale którą uważam za ważną i potrzebną… „Sklepik z Niespodzianką”, którym rozpoczęłam nowy rozdział w moim pisarskim życiu… „Ogród Kamili”, którym wróciłam do siebie sprzed lat, takiej, jaką kiedyś byłam… „Mistrz”, którym przełamałam samą siebie i samej sobie udowodniłam, że potrafię napisać wszystko (może oprócz horroru, choć kto wie?)…

Nie ukrywam jednak, że Kroniki Ferrinu należą do moich najulubieńszych, a już najbardziej niecierpliwie oczekiwałam na tom IV. Po pierwsze uważam, że okładka jest… the best.
Zdjęcie kobiety w białej rozwianej sukni jest niesamowite, przekonacie się o tym dopiero biorąc książkę do ręki, żadne foto nie
odda klimatu i uroku tego zdjęcia. „Wojna” ma więc wspaniałą okładkę.

Jeżeli zaś chodzi o treść…
Kroniki pisałam, gdy przechodziłam życiowe piekło. Wszystkie emocje, które się we mnie kłębiły, przelewałam na kartki tej opowieści. Gdy już myślałam, że nie wytrzymam, że to koniec, siadałam do komputera i pisałam… pisałam… pisałam… Aż mogłam wstać i iść dalej.

Przez trzy tomy razem z moim bohaterkami po prostu poddawałam się losowi i tym, którzy mnie krzywdzą. Walczyłam, bo nie miałam innego wyjścia, ale była to walka o przetrwanie. Natomiast po ukończeniu tomu trzeciego stało się coś…
W życiu każdego, kto jest choć trochę wrażliwy, przychodzi chwila, która po prostu nas łamie. Coś pęka, trzaska i… po prostu mówimy DOŚĆ!!! I rzucamy się Losowi, albo krzywdzicielom do gardła.

I tak właśnie ze mną się stało.

„Wojna” jest więc zupełnie inna. Anaela powraca nie żeby po raz kolejny być zabaweczką w rękach Bogów, ale żeby pokazać, że ma wybór, będzie walczyć do upadłego dla nich i wbrew nim. Mam nadzieję, że taka Anaela się Wam spodoba… Ja czekałam na nią bardzo i jestem bardzo szczęśliwa, że się doczekałam.

Witaj na świecie, „najmłodsza”!!!