Drodzy Czytelnicy, 25 marca w księgarniach pojawi się wznowienie uwielbianej przez Was serii Kwiatowej w nowych, przepięknych okładeczkach. Poprzednie wydanie było już praktycznie niedostępne, a wiem że wiele z Was szukało tej serii. Życzę Wam wielu emocji podczas lektury!
Wydawnictwo Mazowieckie już wysyła–> https://bit.ly/3ctDPwO
Empik –> https://bit.ly/3csDrhN
Gandalf –> https://bit.ly/2VGfv4G
Pikantna, sensacyjna, mocna – takimi określaniami raczycie DRANIA. Już w sprzedaży!!!
🔥Wydawnictwo Mazowieckie z autografem https://bit.ly/2G9YMxK
🔥Empik.comhttps://bit.ly/2RBmZSJ
🔥Ravelo.pl https://bit.ly/2TSeu8X
🔥Gandalf.com.pl https://bit.ly/2ujkIDI
Pojawiły się też pierwsze recenzje 🙂 Bardzo Wam dziękuję, mam najlepsze Czytelniczki na świecie!
„Nie wierzę! Katarzyna Michalak z premedytacją i jak sądzę satysfakcją, serwuje taki splot wydarzeń, że zaniemówiłam. To najlepsza powieść bestsellerowej autorki! Kaśka Czyta
Danka, Hubert, Wiktor – obiecuję, że w ich towarzystwie nie będziecie się nudzić! Do ostatniej strony wierzyłam, że czeka ich happy end. Tylko, czy Katarzyna Michalak stworzyłaby taką sielankę? Nie zdradzę nic więcej, koniecznie przeczytajcie! Miłość, namiętność i pościg. Same kłopoty! ElaMika
Kto czytał Michalak, ten wie. Fantastyczna książka! Każdemu z bohaterów czegoś brakuje, są jak gwiazdy przecinające nocne niebo, modlące się o szczęśliwe chwile. A tych jest dosłownie garstka. „Drań” wzbudza więcej emocji, niż to przyzwoite. A może to i dobrze? Ola 1978
Nazywam się Wiktor Helert i jestem bandytą. Tak przynajmniej twierdzi – dodam, że z jakąś chorą satysfakcją – i tym słowem częstuje mnie na dzień dobry facet, który co jakiś czas wpada do mojej samotni. Bynajmniej nie zapraszany. Prawdę mówiąc, on sam wygląda na bandziora, co ci nóż pod żebro wbije z byle powodu, a ponoć stoi po jasnej stronie mocy, ale co ja tam wiem…
Niewiele wiem.
Wybudzono mnie ze śpiączki farmakologicznej ponad dwa miesiące temu z pamięcią wyczesaną do zera. Nie mam pojęcia, czy celowo wyczyścili mi wspomnienia jakimś specyfikiem, czy uszkodzenie mózgu było tak duże. Wiem, że moje życie zaczęło się właśnie wtedy, sześćdziesiąt pięć dni temu. Gdy odzyskałem przytomność, pierwszym, co ujrzałem, była ponura twarz tego człowieka, Jana Zadry. Tylko on pojawił się w pokoju, w którym leżałem. Nikt inny. Przez następne tygodnie nie odwiedził mnie kompletnie nikt.
W samotne dni, które nastały po tamtym przebudzeniu, i jeszcze bardziej samotne noce zadawałem sobie pytanie: naprawdę nie ma nikogo, kogo bym obchodził? Tylko ten ponury zakapior? Facet o posturze i twarzy bandziora, który patrzy na mnie z mieszaniną niechęci, pogardy, nienawiści i Bóg jeden wie, czego jeszcze? A skoro tak bardzo mnie nie cierpi, po cholerę przychodzi?!
Na razie go o to nie pytałem. Potrzebna mi jest chociaż jego obecność, by nie zwariować od natłoku pytań. On, Jan Zadra, zdaje się jedyną nicią, łączącą mnie z poprzednim życiem. Bo przecież miałem jakieś, no nie? Nie urwałem się z choinki pewnego kwietniowego ranka!
Musiałem gdzieś mieszkać, gdzieś pracować, kogoś kochać, może i nienawidzić. Jednak gdy tylko próbuję przypomnieć sobie moją przeszłość, miejsce po kuli, którą lekarze cudem usunęli z mojego mózgu, zaczyna rwać trudnym do zniesienia bólem. Tak, tak, dostałem kulę w łeb, nie mogę więc być zwykłym, praworządnym obywatelem, bo tacy raczej giną w wypadkach samochodowych albo schodzą na raka, niekoniecznie trafiają na gangsterskie porachunki. Ten fakt potwierdza słowa Zadry: jestem bandytą.
I jeszcze jeden: dziś rano wyjął z kabury spluwę, z którą się nie rozstaje, rzucił ją do mnie – złapałem odruchowo, za kolbę, całkiem fachowym chwytem, po czym moje palce same, bez specjalnej zachęty rozłożyły ją i złożyły, kończąc trwającą niecałe dwie minuty operację szczęknięciem, wcale przyjemnym, zatrzasku magazynka. Sam byłem zdumiony: pamiętam, jak się rozkłada i składa broń, a nie mogę sobie przypomnieć imienia mojej matki. Ulicy, gdzie stał mój dom. Kogoś, kto być może na mnie czeka. W końcu tego, jak ja sam naprawdę się nazywam, bo przecież „Wiktor Helert” mógł wymyślić ten, kto wyrabiał mi nowy dowód – dostałem go tuż przed wyjściem ze szpitala, tak nota bene.
Zapytałem o to Zadrę.
– To moje prawdziwe dane? Wiktor Helert? Lat trzydzieści cztery?
– Nie. Wymyślone – odparł ze zwykłą dla siebie złośliwością.
– Długo się nad tym zastanawiałeś?
Zamyślił się. Przynajmniej starał się wyglądać na myślącego.
– Prawdę mówiąc, nazwała cię tak…
– Kto?! Kto tak do mnie mówił?! – Niemal padłem przed nim na kolana, by powiedział coś więcej.
Patrzył na mnie długą chwilę z tym swoim krzywym uśmieszkiem, wreszcie rzucił:
– Nieważne.
TRZYMAJCIE SIĘ MOCNO, ZACZYNA SIĘ POŚCIG!
Wydawnictwo Mazowieckie z autografem 200 sztuk
Empik.com
Ravelo.pl
Gandalf.com.pl
Agent sił specjalnych ściga mężczyznę podejrzanego o zabójstwo Prezydenta i kobietę, która go ukrywa. Hubert Karling i jego żona Danka, próbują nie tylko przeżyć, ale też oczyścić swoje imię.
WIKTOR
Jedynym spoiwem łączącym go z przeszłością jest Zadra. Mężczyzna, który zabrał mu wszystko. Brutalnie odebrał pamięć o Nisi. Jego Nisi. Czy uda mu się odzyskać wspomnienia? A może nakarmi duszę zemstą?
HUBERT
Uchodzi za mordercę prezydenta. Ciemność czai się głęboko w nim. W oczach ma gniew, a w sercu mrok. Czy taki mężczyzna potrafi prawdziwie kochać?
DANKA
Pomogła mordercy. Uwierzyła, że może go ocalić. Naiwność czy miłość? O tym Danka dopiero ma się przekonać.
TRZYMAJCIE SIĘ MOCNO, ZACZYNA SIĘ POŚCIG!
🔥Wydawnictwo Mazowieckie z autografem 200 sztuk
🔥Empik.com
🔥Ravelo.pl
🔥Gandalf.com.pl
Ostatnie perełki z autografem 🙂 podaruj swoim bliskim! <3
Tutaj linek 🙂 –> https://wydawnictwomazowieckie.pl/zautografem/
Ps. Książki mają odręczny podpis w środku.
Box Trylogii Autorskiej ma karteczkę z autografem
Pięknej niedzieli!
To dzisiaj❣️ Premiera 💗
Cieszę się i dziękuję za ciepłe przyjęcie mojej najmłodszej 🙂
Kto ma? Kto czyta? Kto zostawia na święta? Przytulam Was ciepło. 💛💛
Od dzisiaj kupicie w każdej księgarni
Z autografem od 5 grudnia
🌟WydawnictwoMazowieckie.pl –> https://bit.ly/2WNDEVq
🌟Znak.com.pl –> https://bit.ly/32nrxQe
Daj się otulić atmosferą świątecznej powieści Katarzyny Michalak!
Natalia ma jedno jedyne, lecz nierealne marzenie – zostać mamą. Ta tęsknota nie pozwala jej cieszyć się wielką, niezwykłą miłością, jaką obdarza ją Damian. Nad ich związek nadciągają burzowe chmury. Czy Natalii, która straciła nadzieję, uda się zachować miłość?
Czy naprawdę trzeba coś stracić, by docenić tego wartość?
Zrozpaczona dziewczyna w wigilijny wieczór… ucieka. I pewnie jej los potoczyłby się zupełnie inaczej, gdyby nie porzucony w lesie bezbronny pies. Natalia za wszelką cenę chce ocalić życie Belli. Zabiera ją do Dworu Marcinki, gdzie rozbrzmiewają dziecięce głosy, a w kuchni unosi się zapach wigilijnych potraw. W progu domu pojawia się też Bartosz, którego serce pełne jest tęsknoty za czymś, co nagle i bezpowrotnie stracił.
Tak długo czekamy na uśmiech losu, a on… pojawia się niespodziewanie. Niekoniecznie wtedy, kiedy tego oczekujemy.