Dziś jest niezwykły dzień, naprawdę… Chyba po raz pierwszy brakuje mi słów, by wyrazić to, co czuję. Te sześć lat od debiutu – od razu bestsellerową „Poczekajką” – aż do dziś, gdy czekam na „narodziny” dwudziestej drugiej książki (a trzy następne czekają na wydanie) odbieram jak piękny sen, z którego nie chciałabym się obudzić.

Ile emocji przeżyłam przez ten czas! Także, czy raczej przede wszystkim dzięki Wam, moim kochanym, wiernym, niesamowitym Czytelniczkom, co znają moje książki lepiej niż ja sama…!
Dziękuję Wam, że jesteście.
Dziękuję moim Wydawcom, że nadal i ciągle we mnie wierzą.
Dziękuję mojej Rodzinie, która dzielne wspiera mnie od początku.
Dziękuję moim dzieciom, że mają cierpliwość do mamy-pisarki i kochają mnie tak, jak ja kocham je.
A na koniec dziękuję… sobie. Ty już wiesz, Kasiu, za co.

Nie może się obyć w tym dniu bez słynnego teledysku (opis moich perypetii z nim związanych możecie przeczytać w „Zachcianku” :))) Swego czasu dostawałam od Was maile, że uzależnia i sąsiedzi mają dosyć tego „Ciebie… ciebie…” :)))

Na koniec mam dla nas wszystkich dwie niespodzianki.

Pierwsza to jubileuszowy konkurs. Napiszcie, moje Kochane, w komentarzu pod tym postem parę słów, które zachęciłyby kogoś, kto „Poczekajki” nie czytał do sięgnięcia po tę książkę. Trzy „zachęty” zostaną wybrane i nagrodzone jak zwykle zacnie: książeczką z dedykacją.

Druga niespodzianka jest szczególna. Jak wspominałam trylogia słoneczna, zwana też Poczekajkową ma nowego Wydawcę! I z nim już w lipcu (odpukać) ukaże się pierwszy tom trylogii w nowej, ślicznej sukience. Jesteście jej ciekawe……? 🙂

Ech, dziewczęta i chłopcy, jak ja jestem wdzięczna dobremu Losowi za te sześć lat. Naprawdę kiedyś bywało…bardzo źle… Teraz siedzę sobie na schodkach ganku, słucham ptaków, czekam aż obudzi się mój młodszy synuś i tak po prostu, zwyczajnie jestem szczęśliwa. Czego i Wam – tego zwyczajnego, codziennego szczęścia – życzę.

PS. Dziewczyny, czy ma któraś z Was pierwsze wydanie „Poczekajki”?! Ale nie pierwsze, w tej zielonej sukience, bo i ja takie mam, ale to, gdzie w stopce redakcyjnej jest „Wydanie I” (ja sama mam II/poprawione). Były w tym pierwszym wydaniu dwa strasznie śmieszne (choć wtedy wkurzające) błędy…

Premiera – ta oficjalna – zbliża się wielkimi krokami. „Gosiunia” trzyma się dzielnie na wszystkich listach bestsellerów, a kochane Czytelniczki przysyłają mi pierwsze recenzje mojej „najmłodszej” i muszę Wam powiedzieć, że serce rośnie, jak się je czyta.

Pierwsza, którą dzisiaj zaprezentuję będzie o tyle szczególna, że pisana przez… faceta. Miłośnika książek o wszelakiej tematyce, tym bardziej więc jest dla mnie cenne Jego zdanie na temat „Zacisza Gosi” (którą nota bene w pierwszej żywiołowej zapowiedzi na lubimyczytać określił jednym słowem: GENIALNA!!!). Oto recenzja Artura G. Kamińskiego który ogłosił „Gosię” następną Książką Tygodnia. Dziękuję serdecznie i jestem dumna!

A tutaj piękna, poruszająca recenzja Violet której mimo wszystko udało się zbyt wiele nie zdradzić z treści.

Jeżeli jednak te z Was, które czytały „Ogród Kamili”, chcą sama poznać rozwiązanie wszystkich tajemnic, zachęcam do przeczytania „Zacisza Gosi”, zamiast recenzji. (A po przeczytaniu do podzielenia się wrażeniami oczywiście!). No i zapraszam w sobotę 24 maja na Targi Książki w Warszawie, gdzie o godz. 14 będzie można mnie spotkać na stoisku Wydawnictwa Literackiego i zdobyć piękną dedykację.

Na koniec zapowiadam po raz pierwszy, ale nie ostatni opowiadanie, które ukaże się w następnym numerze „Poradnika Domowego”. Najpierw powiem Wam, że czasopismo to – którego nie miałam w rękach, hoho, albo i dłużej – zrobiło na mnie świetne wrażenie. Jest bardzo ładnie wydane, tematy w nim poruszane są naprawdę ciekawe, przepisy – kilka zanotowałam – świetne, a cena wprost rewelacyjna. 2,35zł za 113 stron fajnej lektury, przecież to niesamowite! Byłam naprawdę mile zaskoczona, gdy poproszono mnie o opowiadanie do numeru wakacyjnego i – choć to krótka forma pisarska, w której nie czuję się najlepiej, bo nie mogę rozwinąć skrzydeł (a już trzeba je zwijać) – włożyłam w nie całe serce. I napisałam o powrocie na uliczkę Leśnych Dzwonków Janki Krasowskiej, powrocie, jak na Jankę przystało, w dramatycznych okolicznościach. Zresztą… przeczytacie same. Już w połowie czerwca. W 7 numerze Poradnika.

Tu chciałam umieścić skan zapowiedzi, ale skaner odmówił mi posłuszeństwa… Cóż… Kocham zaawansowaną technologię…

Tak właśnie czytają: „Hy vong”.
Dziś rano dostałam zupełnie nieprawdopodobną wiadomość od Wydawcy „Nadziei” (tej polskiej), że „Nadzieja” wietnamska nie dość, że nie jest jeszcze w fazie przygotowań do druku, wyboru okładki, tłumaczeń, czy redakcji, ale… została wydana i – z tego co zrozumiałam – cały nakład został już sprzedany.
Czy coś mnie jeszcze w życiu zadziwi?
Dodam, że o wietnamskiej „Nadziei” nie miałam żadnych wiadomość chyba od pół roku, a tu taki nius!
Jedno, co trochę mnie smuci, to okładka… nie jest tak piękna jak ta nasza, prawda? Ale… może Wietnamczycy stawiają na minimalizm?

Ponoć idą też do mnie egzemplarze autorskie. Bardzo jestem ciekawa, jak „Nadzieję” czyta się w tym egzotycznym języku…

Pokażę Wam jeszcze notkę autorską, z której rozumiem parę słów oprócz mojego imienia i nazwiska. Wy też rozumiecie?
Normalnie buzia mi się śmieje od rana. Cóż za wiadomość!

Wcale, ale to wcale się nie zdziwię, gdy jutro zadzwoni następny Wydawca, że „God w Romaszkie” właśnie został wydany w Rosji i sprzedaje się jak świeże bułeczki. A okładkę ma… no nie wiem, jak „Romaszkę” mogą interpretować Rosjanie…

Jeżeli tak, to Wydawca ma dla Was wielki przepremierowy prezent:

Dla
fanów, którzy nie chcą czekać aż „Zacisze
Gosi” pojawi w księgarniach polecamy zakup na www.znak.com.pl:

Dostawa
w 24h i z rabatem 30% !!!!!!!!!!!! 

Fajna akcja. Lubię to. 

Wasza Kejt

Otóż trzeba dobrego fotografa, który nie dość, że potrafi robić piękne zdjęcia, ale też do którego mam takie zaufanie, że potrafię się wyluzować i szczerze cieszyć każdą chwilą sesji zdjęciowej. Mówię oczywiście o nieocenionym Konradzie Wasilewskim z którym stworzyliśmy teledysk do „Poczekajki”, trailer do „Roku w Poziomce”, zdjęcia na okładki Zachcianka i Zmyślonej, Sklepiku z Niespodzianką. Lidki i moje zdjęcia portretowe do chyba wszystkich książek, jakie się ukazały.

Tym razem były mi potrzebne fotki do pewnego czasopisma, w którym już niedługo ukaże się dla Was niespodzianka. Dłuuugie opowiadanie na motywach „Ogrodu Kamili” z moją ulubienicą Janką Krasowską w roli głównej. Czy już którąś z Was to ucieszyło? 🙂 Opowiadanie zapowiem raz jeszcze, gdy owo czasopismo będzie się miało ukazać, teraz wracamy do sesji.

Było magicznie. Dzień przepiękny, Liwiec i łąki nad Liwcem również. Towarzystwo – bo była również z nami adminka fanpage’a – przeurocze. Czegóż więcej trzeba? Uśmiechu na twarzy i w oczach modelki, który mam nadzieję widać na zdjęciach. Dodam, że nie mam na buzi żadnej „tapety” nawet odrobiny pudru, czy szminki – pudru nie lubię, ze szminką na ustach nie umiem naturalnie się uśmiechać bo nigdy jej nie używałam (któraś z Czytelniczek o to zapytała na fp) – ale brak profesjonalnego makijażu (jedynie cień do oczu i tusz do rzęs) nadrobiłam koszem pełnym kwiatów. 🙂

Kilka zdjęć z tej sesji ukazało się na fanpage’u, a ja pokażę Wam dwa tam nie prezentowane oraz jedno szczególne…

A tu poniżej to szczególne…

PS. Tym z Was, które widziały inne szczególne jestem winna wyjaśnienie: jeszcze za wcześnie o tym mówić, okej? Niech to będzie nasza tajemnica….