Bez kategorii

No i mam najmłodsze „dzieko” w rękach. Jest śliczne i pachnące, jak to noworodek. :))
Myślę, że będzie się podobało i wielbicielkom „babskiej” prozy i tym, które uwielbiają dobre przepisy. Naprawdę znajdziecie tu same pyszne, słodkie cudeńka…

Jak widzicie książka ma układ podobny do „Przepisu na szczęście” – opowiadania przeplatane przepisami, ozdobionymi uroczymi rysuneczkami autorstwa Olgi. Wiem, że „Kawiarenkę” już można kupić i już ją rozsyła empik.com Wiele z Was będzie ją pewnie miało jeszcze przed premierą.

Na koniec zapraszam na fanpejdż gdzie lada moment ruszy Wielka Kawiarenkowa Rozdawajka. 🙂

Endżoj!

Dawno mnie tu nie było. Wiem, wiem, zaniedbuję Was (przynajmniej tak mogłoby się wydawać) w rzeczywistości jest wprost przeciwnie: lubicie czytać nie tyle wpisy na blogu, co moje książki i nad nimi właśnie pracuję.

Prawdę mówiąc pracuję tak intensywnie, że gdyby nie dzwonił ktoś od czasu do czasu, zaczynając „Dzień dobry, pani Kasiu”, to nie wiedziałabym, jak się nazywam. Początek tego roku był bardzo spokojny. Ile było premier w pierwszym półroczu? Trzy? Coś koło tego, za to koniec… to morderczy maraton, w którym dzielnie usiłuję dobiec do mety.

Zaczęło się niewinnie, w lipcu wznowieniem „Poczekajki” (którą jednak przygotowywałam od początku, od redakcji, po okładki trzech tomów), potem było „Dla Ciebie wszystko”, teraz będzie „Kawiarenka pod Różą”, następnie „Wojna o Ferrin” i na końcu „Przystań Julii”. Co miesiąc nowa książka, a w międzyczasie dwa opowiadania do dwóch antologii i jedno dla „Poradnika Domowego”. Jeśli myślicie, że opowiadania to pikuś, bo są krótkie, to jesteście w błędzie – dla mnie to wymyślenie minipowieści, która ma swoją fabułę, swoich bohaterów, początek, rozwinięcie i zakończenie. Tak więc w ciągu sześciu miesięcy „wystąpię” w sumie osiem razy… Chyba już Was nie dziwi, że zniknęłam z bloga i jestem gdzieś między Milanówkiem, Ferrinem i Zabajką. Moją rodzinę nie dziwi już nic.

Oprócz tego normalnie prowadzę dom, wychowuję synów, piorę, prasuję i właśnie smażę powidła.

I oczekuję z niecierpliwością nowiutkich, pachnących drukarnią egzemplarzy „Kawiarenki”, która 24 września ukaże się w księgarniach. Myślałam, że przyjdą dzisiaj i będę mogła Wam je zaprezentować, ale nie dotarły… Pamiętajcie, że to opowiadania, a nie powieść, połączone z przepisami (ale jakimi! takich słodkości jeszcze w mojej książce nie było!), a właściwie początek „Amelii”, którą to książkę przewiduję na przyszły rok.

Jest na co czekać.
Wracam do pracy i dziękuję za wysokie notowania moich książek na najważniejszych topkach. To przecież tylko i wyłącznie dzięki Wam.

Gdy tylko dostanę książkę do ręki, na fanpejdżu ogłosimy kolejną rozdawajkę, tak więc trzymajcie rękę na pulsie. Okej, idę pomieszać powidła, bo mi się przypalą.
:*
Wasza Kejt

Siedzę sobie daleko od domu, w moim ulubionym, najlepszym Hotelu Branicki (i nie piszę tego z przyczyn, które zaraz wyjawię, po prostu kocham to miejsce i niezwykłą uprzejmość personelu, tak jak zakochałam się w Białymstoku w ogóle), przygotowuję Julię, żebyście miały co czytać w listopadzie, tęsknię za dzieckiem i na dodatek zapowiadają się samotne urodziny…
Smutno mi od rana, bo mam zablokowany internet i jeszcze nie byłam na fanpejdżu (od razu poprawiłby mi się humor). Okej, zeszłam do recepcji, żeby jednak zajrzeć na ten fanpejdż a tam ponad 140 przecudownych życzeń. Czytam… czytam… i już mam łzy w oczach.
Wracam do pokoju nieco pocieszona i tam… totalne zaskoczenie: piękne życzenia od Dyrekcji hotelu, śliczny mały torcik i butelka szampana. Normalnie… no dobra, popłakałam się, bo rozumiecie: myślałam, że nikt specjalnie nie będzie o tych moich urodzinach pamiętać, nie będę miała tortu ani świeczek, a tu taka niespodzianka. Bardzo mnie to wzruszyło i bardzo dziękuję za tak niezwykłe przyjęcie, nie raz pisałam, że czuję się tu jak w drugim domu i jest to szczera prawda. To jedyny hotel, który tak nieprzeciętnie dba o gości. Jeśli kiedykolwiek będziecie w Białymstoku, to zatrzymajcie się właśnie w Hotelu Branicki.

To już nie jest najlepsza pięćdziesiątka literatury obyczajowej, to pierwsza dziesiątka wszystkich książek, które znajdują się na liście bestsellerów empik.com

Wydawcy są w pozytywnym szoku („Przystań Julii”, premiera za dwa miesiące i miejsce 5?!, pani Kasiu, GRATULACJE!!! – to fragment maila), ja w ogóle… od czasu „Dla Ciebie wszystko” na 1 miejscu w Matrasie z szoku nie wychodzę i tak sobie myślę, że… jestem szczęśliwa. Nie zmarnowałam talentu, danego mi z góry, nie odpuszczałam okładek, czy redakcji, pracowałam czasem do upadłego, dniami i nocami – ci co znają mnie na co dzień wiedzą, jak ciężko czasem bywa – ale przede wszystkim mam Was, które tak bardzo nie możecie doczekać się kolejnych książek Tej Michalak, że kupujecie je dwa miesiące przed premierą.
To fantastyczne.
Dziękuję wszystkim moim wiernym, kochanym Czytelniczkom i Czytelnikom.

I przy okazji odpowiem na parę pytań:

Rok 2015 zaczniemy od „Pani Ferrinu”. Potem… cóż… potem może być długo, długo nic, bo postanowiłam zrobić sobie wakacje. Tak emocjonalnie wykończyły mnie ostatnie powieści, że… muszę odetchnąć. Mam nadzieję, że poczekacie parę miesięcy?

„Amelia” ukaże się w okładce z różami. I tutaj uwaga do wszystkich, które pisały „znów ten róż”. Podliczyłam. Na 23 wydane dotychczas książki plus kilka niewydanych, ale już z okładkami, różowe są dwie (Gosia i Dla Ciebie). Natomiast zielonych coś koło sześciu, niebieskich niewiele mniej, czerwonych i fioletów też sporo. Tak więc „Amelia” będzie trzecia.

Zmiana tytułów: „Jabłoniowe Wzgórze”, które było zapowiadane na końcu „Wiśniowego Dworku” ukazało się jako „W imię miłości”, a kontynuacją ich obu jest „Dla Ciebie wszystko”.
„Zabajka” – jej przedsmak dostaniecie w „Kawiarence pod Różą”, a rozwinięcie w „Amelii”. Kiedyś.
„Czarowne” ukazało się jako „Nadzieja”.
Ufff…

KOLEJNOŚĆ CZYTANIA MOICH KSIĄŻEK I SERII – nowe Czytelniczki często o to pytają: ściągawkę macie w zakładce Aktualności. Tam jest kolorowo na kolorowym i czarno na różowo-waniliowym jak, co i kiedy czytać.

Nie proście mnie i nie pytajcie o egzemplarze dla blogerów i do recenzji, bo wszystko co dostaję od Wydawców (całe 20 sztuk) rozdaję najbliższym, zaprzyjaźnionym bibliotekom, organizacjom charytatywnym, a to co zostaje przeznaczam na konkursy. Egzemplarzami promocyjnymi dysponują Wydawcy.

Ponieważ coraz bardziej protestujecie przeciw uśmiercaniu głównych bohaterów, szczególnie tych, których polubiłyście, postanowiłam nieco… przystopować i gdy kiedyś napiszę znów jakąś książkę, obiecuję happy end. A może nie…? 🙂 To byłoby takie przewidywalne…

Podsumowując: plan wydawniczy na rok 2015 składa się na razie z jednej książki: „Pani Ferrinu” (skromnie, no nie?).
W roku 2014 ukażą się jeszcze:
Kawiarenka pod Różą (24 września)
Wojna o Ferrin (16 października)
dwie książki, do których napisałam po jednym opowiadaniu, ale o tym będę jeszcze informować
oraz opowiadanie świąteczne dla „Poradnika Domowego”
i na koniec, tak bardzo przez Was oczekiwana Przystań Julii (5 listopada)

Za klika dni jest pewna szczególna dla mnie data, w związku z czym zapraszam Was na Kolejną Wielką Rozdawajkę na fanpejdżu. Bądźcie czujne. Szczególnie w okolicach 10 września. 😉

Jestem szczęśliwa.
I wzruszona.
Dziękuję Wam.
:*:*:*

Muszę się Wam przyznać, że jestem totalnym antytalenciem rysunkowym. Nawet ludzika (kilka kresek, kółko, kropki, buźka) potrafię wykoślawić. Z kolei jestem wyczulona na piękno, więc ta moja ułomność ciążyła mi do czasu gdy odkryłam… fotoszopa. I zaczęłam „malować” obrazem. Tworzyłam kolaże – dla własnej przyjemności, potem okładki książek i bardzo mi się to podobało, ale… czułam, że to jeszcze nie to. Że nadal jest to nie twórcze, a odtwórcze.
Parę tygodni temu w celach służbowych kupiłam aparat fotograficzny – lustrzankę. Taki zwykły, nie jakiś full wypas, ani żadne profesjonalne cudo, ale jednak lustrzankę. Bardzo ciekawa, czym się niby różni ona od cyfrówek, zrobiłam pierwsze zdjęcie i……… pokochałam to!
Stawiam pierwsze kroki w fotografii, znaczki i cyferki na aparacie to nadal magiczne symbole, ale uczę się i wiem coraz więcej.
Ponieważ najwdzięczniejszym obiektem fotografii są dzieci i kwiaty, fotografuję mojego synka i moje róże. I oto dwa zdjęcia, na ponad sto wykonanych, z których jestem zadowolona…

To oczywiście najpiękniejsza, najukochańsza Lady Emma Hamilton. Zdjęcia synka pokażę, gdy uda mi się zrobić jakieś ostre. Na razie albo on jest za szybki, albo ja za wolna… :))

Kurczę, no kurczę, jeszcze jeden stopień i spełniłoby się moje marzenie. :)))
Ale i tak jestem szczęśliwa: „najmłodsza” na miejscu drugim matras.pl (po rewelacyjnej cenie, tak nota bene).

A tutaj, moje Kochane, wywiad, który opublikowano na empik.com (o czym nawet nie wiedziałam): http://www.empik.com/wywiad-z-katarzyna-michalak-wywiady-empikultura,92819,a (doprawdy, jeśli chodzi o zdjęcie, byli zbyt łaskawi w odmładzaniu mnie i wygładzaniu zmarszczek :)))

I konkurs na moim ulubionym portalu granice.pl, gdzie możecie wygrać „Dla Ciebie wszystko”: http://www.granice.pl/konkursy.php?idk=944

Oto Top50 literatury obyczajowej w empik.com.
Oniemiałam, gdy zobaczyłam sześć moich „dzieciaków” w pierwszej pięćdziesiątce. A już zupełnie oszołomił mnie numer 1 „Dla Ciebie wszystko” i… numer 4 z „Przystanią Julii”!!!! Ponad dwa miesiące przed premierą Julci, a Wy już tak bardzo jej chcecie, że ledwo Wydawca umieścił ją na stronie Empiku w przedsprzedaży już zaszła tak wysoko?!
Normalnie brak mi słów z radości, szoku i… obawy, czy sprostam Waszym oczekiwaniom…

Dziękuję!

Oto owe Top50. Okazuje się, że w pierwszej pięćdziesiątce jest więcej niż 10% moich powieści.
N.i.e.s.a.m.o.w.i.t.e.

 
Dziś króciutko, bo jestem w biegu.
Za dwa dni premiera mojej najmłodszej, z tej okazji jeszcze dziś NA FANPEJDŻU zacznie się wielka zabawa w rozdawanie. Poprzednio zgłosiło się po moje książki ponad 1000 osób. Mam nadzieję, że pobijecie ten rekord.

„Dla Ciebie wszystko” umościło się wygodne gniazdko w pierwszych dziesiątkach wszystkich list bestsellerów, za co Wam, Czytelniczkom, które kupują moje książki, serdecznie dziękuję. I czekam na opinie i recenzje, które możecie umieszczać w Kąciku Recenzentek II.

A teraz zmykam pisać. W nocy napisałam opowiadanie dla „Poradnika Domowego” (tak, tak, poprosili o kolejne, świąteczne, więc przeniosłam się na chwilę na Mazury, w okolice Wigilii), teraz wracam do Julii i jej przystani…

O, przypomnę jeszcze, że w takiej kolejności jak na plakacie poniżej warto czytać te opowieści. Mimo że każda z nich jest osobną historią, to jednak dobrze znać wydarzenia chronologicznie: od najmniejszej (Wiśniowy Dworek), przez średnią (W imię miłości) po największą (Dla Ciebie wszystko).

Cześć, bohaterką Kawiarenki pod Różą (do której okładkę wybrałyście), jest Amelia. W „Kawiarence” czterema opowiadaniami zaczyna się opowieść o niej, która będzie kontynuowana w książce pod tytułem… no jakżeby inaczej „Amelia”.

Tutaj krótki opis Wydawcy: