Administrator

Cześć Dziewczyny,

witam Was w ten wiosenno-zimowy dzień (bardziej wiosenny, niż zimowy, dodam).

Jak Wam się podoba nowy wystrój bloga? Mnie się kojarzy… z „Czarnym Księciem”. 😉

Po prawej stronie znajdują się dwie nowe ankiety. W pierwszej odpowiadacie na pytanie dotyczące pory roku, na którą czekacie (i jakoś mniej widzę amatorek zimy, niż w poprzedniej ;D). Druga dotyczy Waszych postanowień noworocznych. Mam nadzieję, że chętnie będziecie głosować w obydwu. Serdecznie Was do tego zachęcam.

Aha, jeszcze jedno: na empik.com i matras.pl można już kupić w przedsprzedaży „Czarnego Księcia”. Bardzom ciekawa, jak Wam się spodoba ta książka.

Do napisania!

Myślę, że pierwszy tydzień nowego roku to najlepsza okazja do opowiedzenia Wam o moich postanowieniach noworocznych.

1. Jeszcze bardziej dostrzegać piękno zwykłych chwil, które niesie codzienność. Cieszyć się ze śpiewu skrzydlatych przyjaciół, smaku pysznej herbaty, rozmowy z Przyjaciółką. To właśnie takie drobiazgi sprawiają, że życie staje się magiczne.

Nim rozpocznę nowy rok wpisem o postanowieniach noworocznych (wierzę w nie święcie i co roku postanawiam), krótkie podsumowanie roku 2013.

Styczeń: przełamałam się i napisałam „Mistrza” – thriller erotyczny. Dodam, że wbrew moim obawom bardzo dobrze przez Was przyjęty. Zaskoczyłam Was, zaskoczyłam siebie. Teraz już nic nas nie zaskoczy, no nie?

Tutaj poniżej, na zdjęciu, wzruszające dowody sympatii i tego, że o mnie pamiętacie, jakie dostałam w ciągu roku: prezenty od Obłoczki, Pauli, Violi, Al, Wydawnictwa Filia, moich Koleżanek-Pisarek (Agnieszki, Gabrysi i Renatki), a także dużo, dużo kartek z najprzeróżniejszych okazji: święta Bożego Narodzenia, Wielkanoc, imieniny, urodziny, ale także pocztówki z wakacji (jedna nawet z Portugalii) i… tak, tak, dużo kartek dla Patisia. Są wśród Was takie, co pamiętają nie tylko o moich urodzinach, ale i o jego!

Niektóre z Was, wraz kartkami z okazji świąt Bożego Narodzenia, przysyłają mi nawet opłatek, co zawsze bardzo mnie wzrusza.

Jesteście po prostu NIESAMOWITE.

Naprawdę każdemu pisarzowi życzyłabym takich Czytelników. I Wydawców. Nigdy nie zapomnę moich ostatnich urodzi, kiedy to wielki bukiet róż i prezent od Wydawnictwa Znak dogonił mnie na stacji Łochów, gdy jechałam pociągiem do Białegostoku. Poczta kwiatowa podjechała na stację i dosłownie przez okno wręczyła mi róże i paczkę z prezentem. :)) Byłam…. bardzo zaskoczona. I uradowana.

A jeszcze bardziej, gdy dzięki Wam zdobyłam najcenniejszą nagrodę: Najlepszą Książkę na Wiosnę dla „Sklepiku z Niespodzianką. Lidki” wybraną głosami internautów w konkursie Granice.pl.

Jak co roku chcę Wam życzyć, moi kochani, tego bez czego życie nie ma sensu: miłości, spokoju i poczucia bezpieczeństwa, zdrowia – również dla Waszych Najbliższych – i w końcu… spełnienia marzeń. Tak, nawet tych, które wydawały się Wam do niedawna nie do osiągnięcia. Nadal pozostaję przykładem, że marzenia się spełniają, trzeba tylko odwagi i determinacji, by po nie sięgnąć. I to jest to, czego Wam jeszcze życzę: odwagi i determinacji. A sięgniecie gwiazd.

Do zobaczenia, moi mili, w Nowym Roku, kiedy to opowiem Wam o moich postanowieniach noworocznych.

A na koniec pytanie, również zadawane co roku: Kim jesteś, moja Czytelniczko, mój Czytelniku?
Napiszcie o sobie kilka słów, z ogromną przyjemnością Was poznam.

Pozdrawiam Was najserdeczniej.

Nic mnie tak nie cieszy, nawet Święta, co fakt, że już za niecały tydzień dnia zacznie przybywać. Wiem, że zima mnie jeszcze zaskoczy, na pewno będzie mróz i śnieg (a może nie?), ale to że dnie będą dłuższe normalnie sprawia, że daje się żyć. A skoro do wiosny jest coraz bliżej, a wraz z nią zawitamy ponownie na uliczkę Leśnych Dzwonków w Milanówku, do Kamili i Gosi, mam do Was ważne pytanie: jeśli seria kwiatowa miałaby się kończyć na drugim tomie, którą okładkę powinnam wybrać: różową, czy zieloną?

Która Wam się bardziej podoba?

Przed „Zaciszem Gosi” dostaniecie do rąk własnych „Czarnego Księcia” – tutaj pierwsza recenzja!  i przepięknie wydany „Powrót do Ferrinu”. Jest na co czekać. Bardzo jestem ciekawa jak tym nowym dzieciąteczkom się powiedzie…

A teraz już proszę o Wasze opinie na temat okładek.

Endżoj!!

Opis wydawcy:

Ulice Miasta po zmroku pustoszeją. Giną piękne, młode kobiety. Morderca zabija je elegancko, finezyjnie, z fantazją. Inspektor Paul de Bries odchodzi od zmysłów, gorączkowo szukając sprawcy. Podejrzanych jest wielu. Ofiarą może być każda. Trop prowadzi do Czarnego Księcia, przystojnego i niebezpiecznego Maksymiliana Romanowa, spadkobiercy potężnego rodu. Między dwoma mężczyznami staje piękna, młodziutka Konstancja, sprzedana za ojcowskie długi. Przyjaźń zmienia się w śmiertelną nienawiść, nienawiść prowadzi do zbrodni. Pozostaje jedno pytanie: kto prowadzi tę grę? Niesamowita opowieść o zwodniczej miłości, pożądaniu, zdradzie i morderstwie. Galeria mrocznych postaci na ulicach grzesznego i zepsutego Miasta końca wieku. Prawdziwa gratka dla miłośników gorących, namiętnych i niebezpiecznych historii.

Szła szybko, bo godzina była późna, a Miasto nocą niezbyt zachęcało do spacerów. Za długo oddawała się namiętności w Zakazanym Owocu, za długo… Pantofelki ze złoconymi obcasami stukotały o bruk, owinęła się szczelniej czarną peleryną, nasunęła na głowę kaptur obszyty srebrnym lisem. Płomienie gazowych latarni dawały światła akurat tyle, by nocny przechodzień nie skręcił sobie kostki na kamiennym bruku, ale już boczne uliczki, przecinające Promenadę – główną ulicę Miasta, przy której stały najwspanialsze pałace starej arystokracji i co bogatszych nuworyszów – tonęły w ciemnościach.

Co ci się roi, dziewczyno! Takie myśli to grzech! Ciotka ma rację, jesteś małą brudną dziwką. Brak słów pogardy dla ciebie! – wyrzucała sobie Konstancja, stojąc cicho pod ścianą dotąd, aż wieczór się skończył, ciotka straciła wszystkie pieniądze i mogły wracać.

A oto moje cztery propozycje podchoinkowe:

1. „Ogród Kamili” – moja najmłodsza, pierwszy tom trylogii kwiatowej.

Tak o „Kamilce” pisze Marta: Muszę przyznać, ta powieść jest nie na moje nerwy, w pozytywnym tego słowa znaczeniu. 😉 Pani Kasia targa emocjami czytelników jak tylko może. To NAJLEPSZA książka, którą w życiu przeczytałam! Na początku było spokojnie – pozornie spokojnie – by wraz ze stronicami „Ogrodu…” akcja rozwinęła się na tyle, że bałam się o zawał serca. Takiej burzy uczuć podczas czytania jeszcze nie miałam. Z niecierpliwością czekam na „Zacisze Gosi” i „Przystań Julii” Aż nie mogę się doczekać! Już zacieram na nie ręce. 😀

A tak Cyrysia: Czy polecam „Ogród Kamili”? Po tysiąckroć tak! Katarzyna Michalak kolejny raz rozpaliła iskrę w ognisku mojego serca. Pozwoliła mi uwierzyć, że można iść przez życie nie tylko marząc o miłości, ale i być kochaną oraz pokazała, jak spośród najczarniejszych chmur pochwycić promyk słońca. Nie przegapcie tej wyjątkowej lektury. Ja jestem bardzo zadowolona, wy też na pewno się nie zawiedziecie.

2. „Gra o Ferrin” – moja pierworodna, którą darzę szczególnym sentymentem (jak to pierworodną).

Tak o „Grze” pisze Tala: Na każde wspomnienie lektury tej książki, w głowie kołacze mi się jedna myśl: „O mamo! Ja chcę więcej!”. Nie pozostaje mi więc nic innego jak tylko czekać do lutego, a Was zachęcać na każdym kroku do zapoznania się z tą historią.


A tak Jamppa: Wreszcie dobra powieść fantasy polskiej autorki. Doskonale zbudowany fantastyczny świat Ferrinu stał się całą moją rzeczywistością, a niesamowite postaci jedynymi moimi towarzyszami – na czas lektury przeniosłam się do świata wykreowanego przez Katarzynę Michalak. Od dziś jestem Jej fanem! Gorąco polecam!

3. „Przepis na szczęście” – bardzo dopieszczona książka kucharska z czterema opowiadaniami i uroczym notesikiem na rodzinne przepisy.

4. „Sklepik z Niespodzianką – Trylogia” seria, którą polecam, gdy ktoś pyta „Od czego mam zacząć przygodę z pani książkami?”

Tak o „Sklepiku” pisze Zdzicha: Na TĄ Michalak trafiłam przypadkiem. Czasami szukam tak bezmyślnie po necie fajnych książek do przeczytania. Córka została wydelegowana do specjalnego oddziału biblioteki, w której coś mieli i przytachała mamusi od razu 7 sztuk. „Sklepik” i „Owocową” Zaczęłam od Sklepiku i tyle mnie widzieli. Czytałam wszędzie, w samochodzie do pracy i z pracy, w toalecie, gotując, odpoczywając, w łóżku przed snem. Półtora tygodnia i wszystkie siedem przeczytane. No i składam zażalenie do TEJ Michalak: jakiem prawem te książki są takie krótkie no i że w ogóle się kończą.

A tak pisze Diunam: Och… mam wielki problem z tą książką. Skończyła się, a ja chcę jeszcze, JESZCZE! Pierwszy raz zetknęłam się z twórczością Katarzyny Michalak i to trochę tak od końca, bo zaczęłam od jej najnowszej powieści „Sklepik z Niespodzianką Bogusia”, ale już wiem, że będę do jej książek wracała i z niecierpliwością czekała na następne, bo to po prostu moje klimaty.


Serdecznie dziękuję Czytelniczkom, których recenzje (lub fragmenty) zacytowałam. Kochane jesteście!

A Was bardzo,bardzo zachęcam do sprezentowania Mamie, Babci, Córce, Siostrze, Narzeczonej, Żonie, czy Przyjaciółce którejś z powyższych propozycji (albo wszystkich czterech), natomiast Panom może spodobać się „Gra o Ferrin”. No i „Mistrz”. 😉

Wszystkie są wydane przepięknie i naprawdę nadają się na prezent. Choć gdybym miała wybrać jedną, nie wiem, którą bym wskazała – z każdą jestem związana emocjonalnie i tyle.

W grudniu będę częściej offline, niż online, bo mam sporo pracy (Wydawca już się dopomina o II tom serii kwiatowej, czyli „Zacisze Gosi”, a tu jeszcze dwie książki trzeba przygotować do premiery („Czarny Książę” – 15 stycznia i „Powrót do Ferrinu” – luty), ale w styczniu postanowiłam nieco zwolnić. Haha, już to widzę… 😉

Na pewno spotkamy się jeszcze przed Świętami, bo złożę Wam życzenia bożonarodzeniowe.

See You!

I tym razem dołożę nową zakładkę w górze strony na wydania zagraniczne, może ktoś, kto chce poczytać powieść w swoim rodzimym języku, znajdzie tam coś dla siebie?

Dziś otrzymałam długo oczekiwane potwierdzenie od Filii, wydawcy „Nadziei”, że moja śliweczka w czekoladzie zostanie wydana… no gdzie…? W Wietnamie! Nigdy bym się nie spodziewała, że w tak egzotycznym dla nas kraju znajdzie się ktoś, kto zechce wydać tak egzotyczną dla nich książkę, a jednak! Z drugiej stronie w Polsce istnieje największa… hmm… wietnamia (skoro za granicami Polski mieszka polonia, to za granicami Wietnamu – wietnamia, no nie? ;), więc Wietnamczykom powieść polska może się podobać. Tak sobie tłumaczę zainteresowanie moją twórczością.

Ciekawe, czy zgadniecie, jakie teraz książki (trzy tytuły) są szykowane za granicę i do jakich krajów?

Tytuł pierwszego rozdziału „Nadziei” – „Mała samotna dziewczynka” brzmi po wietnamsku: „Nhỏcô đơn cô gái”. :)))

Ile razy przymierzałam się do trailera Kronik Ferrinu? Trzy? Cztery? Na szczęście się w końcu nie przymierzyłam i oddałam go w bardziej profesjonalne ręce, bo sama na pewno nie osiągnęłabym takiego efektu, jaki osiągnął Staszek Mąderek, autor kultowych „Stars in black”.

O Ferrinie rozmawialiśmy od roku 2004, wtedy to ukończyłam scenariusz filmu pełnometrażowego, który przeczytał i zopiniował właśnie Staszek. Jego zdanie było krótkie, acz treściwe: „Kasia, nikt ci nie da kilkunastu milionów na ten film, napisz lepiej książkę” i tak oto powstała powieść „Gra o Ferrin”, po niej „Poczekajka” i… dziś jestem pisarką. Wygląda na to, że zawdzięczam to poniekąd Staszkowi!

Wracając do trailera: jestem naprawdę pełna podziwu, że jeden człowiek (choć diabelnie zdolny i pracowity) w miesiąc dokonał czegoś takiego. Wystarczy wspomnieć, że wszystkie sceny plenerowe – Cztery Wodospady, Tartar, czy wreszcie walka w kręgu ognia – były kręcone… na sali gimnastycznej poznańskiej podstawówki – by docenić ilość pracy włożonej w ten półtoraminutowy film. Niektóre sceny generowane były od zera, lwianka również i to dokładnie taka, jaką opisałam w książce: skrzydlata, srebrzysta w grafitowe prążki i kropki :). I to w jeden miesiąc przez jednego faceta…! Ludzie z branży informatycznej i filmowej, którzy widzieli ten trailer, stwierdzili krótko: „Szacun!” i to Staszkowi niniejszym przekazuję.

Oczywiście wyobrażenia Wasze, i nawet moje, mijają się pewnie z wersją reżysera, ale tak to już jest. Czytamy to samo zdanie, ten sam opis i widzimy zupełnie co innego. Więcej! Widzimy to samo, a opisujemy zupełnie inaczej! Myślę jednak, że jak na tak skromny budżet i tak krótki czas, film jest świetny. I widząc jak moja wizja została z kart książki przeniesiona „do realu”, cieszę się jak dziecko.

Raz jeszcze dziękuję osobom grającym w tym trailerze, Staszkowi za całokształt, Wydawcy za współfinansowanie, a w końcu Kayanisowi za obłędną muzykę. Bez niej Ferrin nie byłby Ferrinem.

Teraz zapraszam do oglądania.

I na koniec: wiem, wiem, Anaela ma za krótkie włosy, ale w ostatnim tomie Kronik na rozkaz Sellinarisa zostały ścięte przed chłostą i nie zdążyły odrosnąć. Myślę, że do filmu pełnometrażowego odrosną spokojnie. 😉

PS. Zupełnie niesamowite jest przechodzenie Sellinarisa podczas walki przez płomienie. Ile pracy nad każdą klatką to wymagało!!

Znudziło mi się w tych brzózkach. Owszem, lubię brzozy, a nawet kocham i przytulam się do nich, by nabrać energii do zmagań z Losem, ale… zmieniłam się przez te trzy lata, jakie minęły od poprzedniej sesji zdjęciowej. Nie wiem jak to możliwe, lecz odmłodniałam. Może nie na ciele, ale duchem na pewno. Jestem radośniejsza, szczęśliwsza i spokojniejsza, a to wszystko dzięki Patisiowi i… moim Czytelniczkom, czyli Wam.
Postanowiłam więc dopasować imidż do nastroju i oto nowa ja.

Zdjęcie zostało zrobione w Białymstoku, w moim ulubionym Hotelu Branicki przez zdolnego fotografa pana Przemysława Sejwę, a asystował przy tej sesji pan Piotr, któremu zawdzięczam nową fryzurkę.
Mam nadzieję, że jestem jednak do tamtej z brzózek podobna i nie będziecie miały wątpliwości, biorąc do ręki nową książkę, że ja to ja? 🙂

JUŻ JUTRO ferrinowa niespodzianka i zmiany w planie wydawniczym na najbliższe miesiące (nie polubicie mnie za nie, oj nie), a dziś proszę jeszcze o głosowanie w II turze konkursu „Najlepsza książka na zimę” i „Najlepsza książka na Gwiazdkę” na „Ogród Kamili”. Powiem Wam, że książka w twardej okładce wygląda zjawiskowo i zgadzam się z opinią Wydawcy, że to najpiękniejsze wydanie ze wszystkich dotychczasowych. Na prezent idealne (i sama chyba kilka zakupię).

Po prawej stronie nowa miniankieta pt. „Czy lubisz zimę?” Oczywiście traktuję ją z przymrużeniem oka, ale wierzę, że będziecie radośnie głosować. Ankiety biją rekordy popularności i są pilnie śledzone przez wszystkich zainteresowanych. W zakończonej przed kilkoma dniami ankiecie „Jak zaczęła się Twoja przygoda z moimi książkami?” padła rekordowa liczba głosów, bo aż 849. Najwięcej z nich, 181 głosów, czyli 21%, otrzymały dwie odpowiedzi: „poleciła mi książkę przyjaciółka/mama/siostra/córka oraz „inaczej”. Dziękuję za Wasze głosy! Wracając do zimy: w tym roku jestem na nią lepiej przygotowana niż rok wcześniej – ekogroszek jest, gałęzie przycięte, zapasy na tydzień są, odśnieżarka będzie lada moment, ziarno dla sikorek przygotowane (i już pochłaniane przez stada głodomorów). Jedyne, czego nie ma, to radości, że nadchodzi owa zima, ale jestem wybitnie ciepłolubna i wolę +30 niż -10.

Przygotowuję wpis „Przepis na szczęście” – ale tym razem nie o książce pod tym tytułem, a o moich przemyśleniach i sposobach na owo. Jak co roku przymierzam się też do artykuliku „Moje Czytelniczki”, bo nazbierało się prezentów i kartek, za które chcę Wam podziękować.

Do przeczytania więc. Ja wracam do tajemniczego Miasta, gdzie wciąż ktoś ginie, czyli „Czarny Książę” pisze się!

Wypatrujcie ferrinowej niespodzianki, głosujcie w konkursie, a Magdalenę S. powtórnie proszę o adres!