Administrator

Kwiatami przywitał mnie organizator Targów

Tak naprawdę na Targach w tym roku byłam dwukrotnie: incognito, jako „zwykła” zwiedzająca (z identyfikatorem „Autor” ukrytym w torebce ;), pierwszego dnia, we czwartek – odwiedziłam wszystkich moich Wydawców, uściskałam, wycałowałam (tych co uściskać i wycałować wypadało), nakupowałam i nadostawałam mnóstwo książek – wszystkie, które chciałam przeczytać (mam teraz w domu zacny stosik), nawiązałam parę ciekawych znajomości – okazuje się bowiem, że nie jestem już nikomu nieznaną Kasią M, ale dla paru osób z branży wydawniczej „moja twarz brzmi znajomo” (nota bene, co za tytuł……) i to właściwie byłoby wszystko, co chciałam Wam przekazać z pierwszego dnia Targów. PRAWIE wszystko. Otóż totalnie i całkowicie zszokowały mnie tłumy odwiedzających. Tłumy. Kiedyś w czwartki targowe było pustawo, można było spokojnie przejść nawet gdy odbywały się one w ciasnym Pałacu Kultury. W tym roku już we czwartek było tłoczno. Uszczęśliwiło mnie to.
Tym, co twierdzą, że czytelnictwo w Polsce upada na pohybel.

Drugi dzień było moim Wielkim Dniem, czyli spotkaniem z Wami. Jak zwykle denerwowałam się tak, że na początku długopisu nie mogłam w palcach utrzymać, ale że działacie na mnie jak balsam, stres po pewnym czasie minął i mogłam poświęcić się Wam bez reszty.
Długo by opowiadać, ile przemiłych rozmów przy stoliczku Wydawnictwa Literackiego się odbyło, krótkich, bo przecież kolejka była bardzo, bardzo długa (podpisywanie trwało ponad dwie godziny!), ale wspaniałych. Bardzo chciałam z każdą z Was spędzić choć kilka minut, zamienić kilka słów, oprócz podpisania książek. To dla mnie ważne. Mam nadzieję, że dla tych z Was, które mnie wczoraj odwiedziły – też.

Były dziewczyny z różnych zakątków kraju: Zawiercie, Łódź, Konin, Świdnik – to tylko parę miejscowości, z których do mnie przyjechałyście i to jest niesamowite, że chciało się Wam w ten piękny, upalny dzień przyjechać do Kejt Em. Dziękuję Wam za to.

Jedno z wielu, wielu przemiłych spotkań….

Niesamowicie mnie cieszyło, gdy mówiłyście: Przeczytałam wszystkie pani książki. Dużo, dużo z Was takimi słowami mnie witało. Nie wyobrażacie sobie, jaka to radość dla autora, szczególnie takiego, który tych książek napisał nie trzy, czy nawet pięć, ale dwadzieścia pięć! (Trzy mniej są już wydane). Wiele z Was przyszło z „Zaciszem Gosi”, wiele z Ferrinem, kilka z całym naręczem książek do podpisu – dla siebie i przyjaciół. Ech…. bardzo to było wzruszające. Jeszcze parę zdań na ten temat i parę zdjęć – również wykonanych przez Czytelniczki – znajdziecie na fanpage’u.

Wspominać będę te Targi długo, długo będą pocieszać mnie w chwilach zwątpienia w to wszystko (miewam takie), a na koniec powiem: do zobaczenia, Kochane! Na pewno za rok, a może… trochę wcześniej?

…czyli miejsce, gdzie można mnie będzie spotkać prawdopodobnie jedyny raz w tym roku.

Oczywiście mówię o Targach Książki w Warszawie. Jeśli któraś z Was się wybiera (w zeszłym roku przyszło Was mnóstwo i było mnóstwo niesamowitych, choć króciutkich z Wami rozmów!), nie pomylcie, błagam, godzin ani stoisk: godz. 14, Wydawnictwo Literackie, 81/D9 (cokolwiek to znaczy, mam nadzieję, że trafię ;).

Drogi Wydawca prosił, bym Wam powtórzyła, że jesteście mile widziane ze wszystkimi książkami, nie tylko Wyd. Literackiego, co potwierdzam.

Do zobaczenia więc, moje Kochane i moi Drodzy.

PS. I jak Wam się podoba „Zacisze Gosi”?! Opiszcie Wasze wrażenia w zakładce Seria Kwiatowa, pliss!

Dzisiaj chcę Wam polecić książkę o trudnym problemie, dobrze napisaną, dobrze opowiedzianą i wzruszającą (ja osobiście się w pewnym momencie popłakałam…).

Naprawdę, dziewczyny, przechodzą przez moje ręce dziesiątki książek, ale nieliczne są tak godne polecenia jak ta. Streszczenia i recenzje możecie sobie poczytać w necie, ja mówię po prostu: warto przeczytać.

Druga, którą ostatnio przeczytałam jednym tchem (zachęcił mnie film, na który wybrałam się przy jakiejś okazji – jak ja kochałam chodzić do kina, gdy mieszkałam w Warszawie, chyba tylko tego mi brakuje…), z zupełnie innej bajki i innej półki:

Postapokaliptyczna literatura młodzieżowa – tak bym to określiła jednym zdaniem. Literatura, którą zaczęłam doceniać, bo dla młodzieży (nieczytającej z natury) pisanie jest chyba trudniejsze, niż dla dorosłych. Polecam i książkę, i film (który mi się chyba bardziej podobał od książki, czym jestem lekko skonsternowana, ale już wiem dlaczego: nie cierpię narracji pierwszoosobowej w czasie teraźniejszym tak ostatnio modnej). Lekko się obawiam drugiego tomu, bo mogę się ponoć rozczarować, ale kupię i przeczytam.

I na koniec przypominam o naszych – moich i Waszych – miejscach w sieci (choć pewnie stałe bywalczynie tego bloga są stałymi bywalczyniami poniższych stron i na odwrót).

Oprócz tego bloga, który prowadzę osobiście istnieją w sieci dwa miejsca pod moim patronatem. Za ich prowadzenie jestem ich Założycielkom serdecznie wdzięczna, lubię obie te strony i mam nadzieję, że będą z nami jeszcze długo, długo…

Mówię oczywiście o Klubie Miłośników Książek Moich (na którym nota bene ruszyła nowa rozdawajka z trzema zacnymi książkami, poszukującymi nowych domów), a który od niemal roku z oddaniem prowadzi jedna z Was, moich Czytelniczek.

oraz moim Oficjalnym Fanpage’u (okej, w końcu się przyzwyczaiłam, czy raczej pogodziłam z faktem, że to jest ten fanpage, a nie ta fanpage jakby to wynikało z tłumaczenia na nasz), który z prawdziwą pasją prowadzi Adminka Ania.

 

Oto, moje kochane, szczęśliwa dwudziestka, do której powędruje wprost od Wydawcy śliczniutkie, nowiutkie „Zacisze Gosi”.
Sylwia 85
Ines Lavender
Martyna K
Jola
Madziula
Malineczka 74
Asia Pałasz
Sylwia Węgielewska
Ejotek
Tala Z
Izuś
Zaczytana Marta
Lirith
Antykwariat z ciekawą książką
Lustro Rzeczywistości
Danuta Fiedor
Kasia Wydra
Renata Krzyżaniak
Trinity
Dorota

Cztery osoby nie wyróżnione powyżej dostaną książki bezpośrednio ode mnie. Adresy tych osób mam. :))
 
Dziewczęta z Top20, wyślijcie swoje adresy do pani Małgorzaty z Wydawnictwa Znak ochab@znak.com.pl koniecznie z dopiskiem Top20 Kasi Michalak. Mam nadzieję, że po lekturze „Gosi” otrzymam od Was garść wrażeń i refleksji!!
Gratuluję zwyciężczyniom serdecznie, a niezwyciężczynie pocieszam: to przecież nie pierwszy i nie ostatni konkurs, prawda?

Dziś jest niezwykły dzień, naprawdę… Chyba po raz pierwszy brakuje mi słów, by wyrazić to, co czuję. Te sześć lat od debiutu – od razu bestsellerową „Poczekajką” – aż do dziś, gdy czekam na „narodziny” dwudziestej drugiej książki (a trzy następne czekają na wydanie) odbieram jak piękny sen, z którego nie chciałabym się obudzić.

Ile emocji przeżyłam przez ten czas! Także, czy raczej przede wszystkim dzięki Wam, moim kochanym, wiernym, niesamowitym Czytelniczkom, co znają moje książki lepiej niż ja sama…!
Dziękuję Wam, że jesteście.
Dziękuję moim Wydawcom, że nadal i ciągle we mnie wierzą.
Dziękuję mojej Rodzinie, która dzielne wspiera mnie od początku.
Dziękuję moim dzieciom, że mają cierpliwość do mamy-pisarki i kochają mnie tak, jak ja kocham je.
A na koniec dziękuję… sobie. Ty już wiesz, Kasiu, za co.

Nie może się obyć w tym dniu bez słynnego teledysku (opis moich perypetii z nim związanych możecie przeczytać w „Zachcianku” :))) Swego czasu dostawałam od Was maile, że uzależnia i sąsiedzi mają dosyć tego „Ciebie… ciebie…” :)))

Na koniec mam dla nas wszystkich dwie niespodzianki.

Pierwsza to jubileuszowy konkurs. Napiszcie, moje Kochane, w komentarzu pod tym postem parę słów, które zachęciłyby kogoś, kto „Poczekajki” nie czytał do sięgnięcia po tę książkę. Trzy „zachęty” zostaną wybrane i nagrodzone jak zwykle zacnie: książeczką z dedykacją.

Druga niespodzianka jest szczególna. Jak wspominałam trylogia słoneczna, zwana też Poczekajkową ma nowego Wydawcę! I z nim już w lipcu (odpukać) ukaże się pierwszy tom trylogii w nowej, ślicznej sukience. Jesteście jej ciekawe……? 🙂

Ech, dziewczęta i chłopcy, jak ja jestem wdzięczna dobremu Losowi za te sześć lat. Naprawdę kiedyś bywało…bardzo źle… Teraz siedzę sobie na schodkach ganku, słucham ptaków, czekam aż obudzi się mój młodszy synuś i tak po prostu, zwyczajnie jestem szczęśliwa. Czego i Wam – tego zwyczajnego, codziennego szczęścia – życzę.

PS. Dziewczyny, czy ma któraś z Was pierwsze wydanie „Poczekajki”?! Ale nie pierwsze, w tej zielonej sukience, bo i ja takie mam, ale to, gdzie w stopce redakcyjnej jest „Wydanie I” (ja sama mam II/poprawione). Były w tym pierwszym wydaniu dwa strasznie śmieszne (choć wtedy wkurzające) błędy…

Premiera – ta oficjalna – zbliża się wielkimi krokami. „Gosiunia” trzyma się dzielnie na wszystkich listach bestsellerów, a kochane Czytelniczki przysyłają mi pierwsze recenzje mojej „najmłodszej” i muszę Wam powiedzieć, że serce rośnie, jak się je czyta.

Pierwsza, którą dzisiaj zaprezentuję będzie o tyle szczególna, że pisana przez… faceta. Miłośnika książek o wszelakiej tematyce, tym bardziej więc jest dla mnie cenne Jego zdanie na temat „Zacisza Gosi” (którą nota bene w pierwszej żywiołowej zapowiedzi na lubimyczytać określił jednym słowem: GENIALNA!!!). Oto recenzja Artura G. Kamińskiego który ogłosił „Gosię” następną Książką Tygodnia. Dziękuję serdecznie i jestem dumna!

A tutaj piękna, poruszająca recenzja Violet której mimo wszystko udało się zbyt wiele nie zdradzić z treści.

Jeżeli jednak te z Was, które czytały „Ogród Kamili”, chcą sama poznać rozwiązanie wszystkich tajemnic, zachęcam do przeczytania „Zacisza Gosi”, zamiast recenzji. (A po przeczytaniu do podzielenia się wrażeniami oczywiście!). No i zapraszam w sobotę 24 maja na Targi Książki w Warszawie, gdzie o godz. 14 będzie można mnie spotkać na stoisku Wydawnictwa Literackiego i zdobyć piękną dedykację.

Na koniec zapowiadam po raz pierwszy, ale nie ostatni opowiadanie, które ukaże się w następnym numerze „Poradnika Domowego”. Najpierw powiem Wam, że czasopismo to – którego nie miałam w rękach, hoho, albo i dłużej – zrobiło na mnie świetne wrażenie. Jest bardzo ładnie wydane, tematy w nim poruszane są naprawdę ciekawe, przepisy – kilka zanotowałam – świetne, a cena wprost rewelacyjna. 2,35zł za 113 stron fajnej lektury, przecież to niesamowite! Byłam naprawdę mile zaskoczona, gdy poproszono mnie o opowiadanie do numeru wakacyjnego i – choć to krótka forma pisarska, w której nie czuję się najlepiej, bo nie mogę rozwinąć skrzydeł (a już trzeba je zwijać) – włożyłam w nie całe serce. I napisałam o powrocie na uliczkę Leśnych Dzwonków Janki Krasowskiej, powrocie, jak na Jankę przystało, w dramatycznych okolicznościach. Zresztą… przeczytacie same. Już w połowie czerwca. W 7 numerze Poradnika.

Tu chciałam umieścić skan zapowiedzi, ale skaner odmówił mi posłuszeństwa… Cóż… Kocham zaawansowaną technologię…

Tak właśnie czytają: „Hy vong”.
Dziś rano dostałam zupełnie nieprawdopodobną wiadomość od Wydawcy „Nadziei” (tej polskiej), że „Nadzieja” wietnamska nie dość, że nie jest jeszcze w fazie przygotowań do druku, wyboru okładki, tłumaczeń, czy redakcji, ale… została wydana i – z tego co zrozumiałam – cały nakład został już sprzedany.
Czy coś mnie jeszcze w życiu zadziwi?
Dodam, że o wietnamskiej „Nadziei” nie miałam żadnych wiadomość chyba od pół roku, a tu taki nius!
Jedno, co trochę mnie smuci, to okładka… nie jest tak piękna jak ta nasza, prawda? Ale… może Wietnamczycy stawiają na minimalizm?

Ponoć idą też do mnie egzemplarze autorskie. Bardzo jestem ciekawa, jak „Nadzieję” czyta się w tym egzotycznym języku…

Pokażę Wam jeszcze notkę autorską, z której rozumiem parę słów oprócz mojego imienia i nazwiska. Wy też rozumiecie?
Normalnie buzia mi się śmieje od rana. Cóż za wiadomość!

Wcale, ale to wcale się nie zdziwię, gdy jutro zadzwoni następny Wydawca, że „God w Romaszkie” właśnie został wydany w Rosji i sprzedaje się jak świeże bułeczki. A okładkę ma… no nie wiem, jak „Romaszkę” mogą interpretować Rosjanie…

Jeżeli tak, to Wydawca ma dla Was wielki przepremierowy prezent:

Dla
fanów, którzy nie chcą czekać aż „Zacisze
Gosi” pojawi w księgarniach polecamy zakup na www.znak.com.pl:

Dostawa
w 24h i z rabatem 30% !!!!!!!!!!!! 

Fajna akcja. Lubię to. 

Wasza Kejt