Administrator

Na zaprzyjaźnionej stronie Allegro możecie kupić kilkanaście moich tytułów z autografem. Wiem, że dla wielu z Was będzie to prawdziwa gratka. Dodam, że będzie jeszcze dodanych kilka aukcji (m.in. z „Wojną o Ferrin” i „Przystanią Julii”), ale tylko do wyczerpania moich zasobów. Nie przewiduję kupowania książek i wystawiania ich po podpisaniu na aukcji.
Dostępne będą następujące tytuły (niektóre w pojedynczych egzemplarzach):

Ogród Kamili
Przystań Julii
Serce Ferrinu
Wojna o Ferrin
Sklepik z Niespodzianką – wydanie kieszonkowe (komplet)
Sklepik z Niespodzianką – Lidka
Poczekajka – wersja żółciutka
Poczekajka – wersja z parasolką
Zachcianek
Dla Ciebie wszystko – okładka miękka
Dla Ciebie wszystko – okładka twarda
Kawiarenka pod Różą

Od dziś więc przez parę dni, czy tygodni będzie można zdobyć coś, o czym niektóre z Czytelniczek bardzo marzą: książkę Kasi Michalak z autografem. 🙂

Tutaj jest link do wszystkich aukcji: KSIĄŻKI Z AUTOGRAFEM
Dochód z aukcji przeznaczę na zacny (nawet bardzo zacny) cel. Jak zwykle.

A już niedługo… czyli dokładnie za trzy dni… w dniu oficjalnej premiery „Przystani Julii” (która od dwóch miesięcy utrzymuje się w pierwszej dwudziestce wszystkich list bestsellerów – normalnie niesamowite!!)… Wielka Fanpejdżowo-Blogowa Rozdawajka.

Bądźcie czujne, bo potrwa niedługo, a będzie do zdobycia aż pięć książek – trzy na fanpejdżu i dwie tutaj!!

Dzisiaj jest dzień Naszych Drogich Zmarłych. Moją Babcię wspominam nie tylko 1 listopada, ale ten dzień poświęcam Jej szczególnie. Odeszła, gdy miałam 9 lat, ale na zawsze zapamiętałam Jej bezwarunkową miłość do mnie. Wiele, naprawdę wiele Jej zawdzięczam…

Czasem dopada mnie pytanie: jak to jest, że odchodzą dobrzy ludzie, są mordowane małe dzieci, giną w wypadkach spowodowanych przez pijanych albo naćpanych debili całe rodziny, a zbrodniarze wojenni, mordercy i psychopaci – oraz ci debile – dożywają w spokoju, dostatku i szczęściu późnej starości. W takich chwilą czuję totalny bunt i niezgodę na „sprawiedliwość” Losu, Boga, historii, czy w końcu świata, ale… potem uświadamiam sobie, że tak po prostu jest. Taki świat my sami sobie stworzyliśmy, takich wychowujemy synów i takie córki i nie ma co się temu buntować, tylko trzeba żyć jak najpiękniej, jak najlepiej i jak najpełniej – nie krzywdząc innych. Całego świata nie zbawię i nie naprawię. Mogę zmienić tylko własny mały Wszechświat, własne życie i życie tych, na których mam wpływ.

Kogo Wy dzisiaj wspominacie? Czy wierzycie, że Nasi Najbliżsi odchodzą na zawsze, czy też są przy nas w najczarniejszych godzinach naszego życia?

Czyli moje zdjęcia „na skrzydełko” od „Poczekajki” aż do teraz. 🙂 Najbardziej podoba mi się moje pierwsze „wcielenie”, ale w ostatnim czuję się chyba najlepiej. Jakbym wreszcie odnalazła siebie…

2007

 2008

2009

2011

 2013

2014

Dziś przyszła śliczniutka, wiosenna Julia. Jest… naprawdę trzeba wziąć tę książkę do ręki, by docenić jej piękno. Jak ja lubię oglądać efekty mojej i Wydawcy pracy, gdy trzymam w rękach „najmłodsze”… Ferrin, seria kwiatowa, Przepis na szczęście… aż serce rośnie, gdy patrzę na ich piękne okładki. A gdy jeszcze czytam Wasze dobre słowa… 🙂

Mam więc moje najnowsze dzieło w domu, zaraz przygotuję wysyłkę do zwyciężczyń konkursów, a teraz pytanie: która z Was też już Julijkę ma? Może któraś nie tylko ma, ale i przeczytała?! Jestem bardzo ciekawa Waszych wrażeń…

Coś ekstra na zamówienie Empiku przygotował Wydawca na święta: ślicznie oprawiony pakiet trylogii kwiatowej wraz z kubkiem, który sama, osobiście, tymi rękami i tym fotoszopem zaprojektowałam! 🙂 Nie pytajcie mnie ile takie cudo będzie kosztowało – nie wiem nic ponadto, że będzie dostępne tylko w Empiku i prawdopodobnie na empik.com od 20 listopada w limitowanym nakładzie. Już się cieszę na chwilę, gdy dostanę ten pakiecik w swoje łapki, na razie bowiem dostałam tylko jego zdjęcie.

Jeżeli któraś z Was nie może się „najmłodszej” doczekać TUTAJ W SPECJALNEJ OFERCIE Julię już można kupić – jest wysyłana od razu i przychodzi następnego dnia, takie przynajmniej mam zapewnienie od Wydawcy.

Fajne wiadomości w ten wtorkowy wieczór, prawda?

A będą jeszcze fajniejsze… ;D

Okej, wiadomość jest tylko w połowie dobra, a w połowie dobra dopiero będzie. Rzeczywiście przymierzam się do nowej serii, ale… nie mam pojęcia jak ją nazwać.

Wszystkie poprzednią są pokończone (poczekajkowa, kwiatowa, z tulipanem), albo są dość określone: seria z czarnym kotem jest „najcięższa” emocjonalnie, seria owocowa powinna być radosna i z happy endem, a wiecie, jak to ostatnio ze mną jest – dosyć nieobliczalna stałam się co do treści i bohaterów. Z tego powodu musiałam zmienić tytuł i okładkę „W imię miłości” i „Dla Ciebie wszystko”, bo za nic nie pasowała mi treść do „Jabłoniowego Wzgórza” i sielskiego okienka w otoczeniu kwiatków.

Tymczasem wymyśliłam kilka książek, które pojawią się w przyszłym roku i pewnie w następnych latach. Będą to powieści obyczajowe, dla których postanowiłam stworzyć zupełnie nową serię.
Mam jedną zagwozdkę: jak ją nazwać? Jak nazwać serię obyczajówek dla kobiet, taką trochę ku pokrzepieniu serc, a trochę z drugim dnem – jak to u mnie – poruszającą ważne, czasem trudne tematy (ale nie tak trudne jak w serii z czarnym kotem)?

Macie jakiś pomysł?

Ja myślę intensywnie, bo pierwsza powieść z nowej serii ma szansę ukazać się już w lutym, chyba że napiszę jednak trzecią historię z serii czarnokociej, która od wielu miesięcy chodzi mi po głowie. Jest jednak tak…dramatyczna, że normalnie już się boję. A co dopiero będzie podczas pisania?
Może więc zaczniemy nowy rok czymś… łagodniejszym?

Seria… tytuł serii… i projekt okładki… Od tego chcę zacząć. Powieść już zaczęła się pisać. Ale potrzebuję dla niej ładnej oprawy. Nową córeczkę wypada przecież ślicznie ubrać, czyż nie?

Seria… nowa seria dla kobiet… myśl, Kasiu, myśl!

:*

Do wielu moich książek żywię sentyment – choćby taka „Poczekajka”, którą debiutowałam i w której pokazałam skrawek mojego życia… Albo „Rok w Poziomce” i wspomnienia pierwszych lat właśnie w Poziomce, z Gapą, z Pepsi, bez prądu i z czajnikiem (moim własnym), który podkradałam robotnikom… „Bezdomna”, która niesamowicie mnie wyczerpała emocjonalnie, ale którą uważam za ważną i potrzebną… „Sklepik z Niespodzianką”, którym rozpoczęłam nowy rozdział w moim pisarskim życiu… „Ogród Kamili”, którym wróciłam do siebie sprzed lat, takiej, jaką kiedyś byłam… „Mistrz”, którym przełamałam samą siebie i samej sobie udowodniłam, że potrafię napisać wszystko (może oprócz horroru, choć kto wie?)…

Nie ukrywam jednak, że Kroniki Ferrinu należą do moich najulubieńszych, a już najbardziej niecierpliwie oczekiwałam na tom IV. Po pierwsze uważam, że okładka jest… the best.
Zdjęcie kobiety w białej rozwianej sukni jest niesamowite, przekonacie się o tym dopiero biorąc książkę do ręki, żadne foto nie
odda klimatu i uroku tego zdjęcia. „Wojna” ma więc wspaniałą okładkę.

Jeżeli zaś chodzi o treść…
Kroniki pisałam, gdy przechodziłam życiowe piekło. Wszystkie emocje, które się we mnie kłębiły, przelewałam na kartki tej opowieści. Gdy już myślałam, że nie wytrzymam, że to koniec, siadałam do komputera i pisałam… pisałam… pisałam… Aż mogłam wstać i iść dalej.

Przez trzy tomy razem z moim bohaterkami po prostu poddawałam się losowi i tym, którzy mnie krzywdzą. Walczyłam, bo nie miałam innego wyjścia, ale była to walka o przetrwanie. Natomiast po ukończeniu tomu trzeciego stało się coś…
W życiu każdego, kto jest choć trochę wrażliwy, przychodzi chwila, która po prostu nas łamie. Coś pęka, trzaska i… po prostu mówimy DOŚĆ!!! I rzucamy się Losowi, albo krzywdzicielom do gardła.

I tak właśnie ze mną się stało.

„Wojna” jest więc zupełnie inna. Anaela powraca nie żeby po raz kolejny być zabaweczką w rękach Bogów, ale żeby pokazać, że ma wybór, będzie walczyć do upadłego dla nich i wbrew nim. Mam nadzieję, że taka Anaela się Wam spodoba… Ja czekałam na nią bardzo i jestem bardzo szczęśliwa, że się doczekałam.

Witaj na świecie, „najmłodsza”!!!

Mam dobrą wiadomość dla wszystkich tych, co odwiedzą w najbliższych dniach Targi Książki w Krakowie. Już jutro (od jutra do niedzieli) będzie można kupić „Przystań Julii” na stoisku Wydawnictwa Znak! Książka podobno wygląda ślicznie – piszę podobno, bo ja jej jeszcze nie mam :(. Reszta Polski (w tym autorka) dostanie zamówione książki pewnie w dniu premiery oficjalnej, czyli 5 listopada, chyba że miało się szczęście i zamówiło u samego Wydawcy, który u siebie zapowiedział premierę Julii na 27 października…
Tak więc pochwalcie się, gdy będziecie miały książkę w rękach. No i po przeczytaniu też napiszcie parę słów!

Jutro również będzie miała premierę moja ukochana, oczekiwana „najmłodsza”, czyli IV tom Kronik „Wojna o Ferrin”. Ją dostałam dzisiaj i niedługo Wam zaprezentuję.

Na koniec dziesiątka zwyciężczyń Wielkiego Konkursu Recenzjowego z serią różaną w tle. Wyślijcie, proszę, adresy pani Małgorzacie Ochab: ochab@znak.com.pl. Mam nadzieję, że szybciutko otrzymacie wygraną książkę. Może nawet szybciej niż ja…

Marzena Bronicka
Ejotek
Trinity
Tala Z
Karolcia
Malineczka
Asia Pałasz
Madziula
Ania Stromska
Marta

Gratuluję Wam, dziewczęta. 🙂

„Przystań Julii” wróciła do pierwszej dziesiątki Matrasu.pl i to w bardzo fajnej cenie. 🙂 Bardzom ciekawa, czy powtórzy rekord „Dla Ciebie wszystko” i wejdzie na miejsce pierwsze. Jak myślicie?
Ale byłabym szczęśliwa…

W opisie tej powieści (dla niezorientowanych: jest to trzeci i ostatni tom trylogii kwiatowej) Wydawca zdradza nieco szczegółów:

Opowieść o sile marzeń i o domu, który jest w nas.
Trzeba go tylko odnaleźć.

Przewrotny
los połączył trzy kobiety mieszkające przy uliczce Leśnych Dzwonków.
Szczęście ma jednak to do siebie, że nie trwa długo, a przyszłość skrywa
wiele niespodzianek, nie zawsze radosnych…
Julia postanowiła zacząć
wszystko od nowa. Spakowała do samochodu dorobek całego życia i ruszyła
przed siebie, byle dalej od rozczarowań i zdrady. Czuła, że mały domek w
Bieszczadach może stać się jej bezpieczną przystanią, nie wiedziała
jednak, co ją czeka na końcu drogi.
Gosia i Kamila, przyjaciółki
Julii z Milanówka, muszą zmierzyć się z mroczną tajemnicą, przez którą
już utraciły najbliższą
im osobę. Łukasz zostaje wciągnięty w niebezpieczną grę. W tej grze
stawką jest życie kogoś, kogo kocha. Jeden błąd i nadzieja znów zmieni
się w rozpacz.
Czy dla Gosi, Kamili i Julii znów zaświeci słońce?
Czy odnajdą bezpieczną przystań?
I czy los okaże się wreszcie łaskawy?

Uznaliśmy z Wydawcą, że po raz pierwszy będzie „cisza przedwyborcza”, nie będą rozsyłane egzemplarze przedpremierowe i nikt oprócz osób pracujących nad książką nie pozna jej treści, aż do oficjalnej (5.11) lub nieoficjalnej (Targi Książki w Krakowie? – nie wiem, czy już wtedy Jula się ukaże, ale to bardzo prawdopodobne) premiery książki.
Tak więc wszyscy, którzy polubili dziewczyny z kwiatowej trylogii będą mogli powrócić w tamte klimaty w tym samym dniu. (Tylko w którym? Dlaczego ja, autorka, ciągle nie wiem, kiedy się ukażą moje książki?).
Przynajmniej nikt nie zdradzi przedwcześnie, że Łukasz…
Nic więcej nie powiem. 😉

Wyjaśnię tylko dziewczynom z fanpejdża, które się dziwiły, że mam porządek na biurku: na vlogu pokazywałam miejsce mojej pracy i rzeczywiście muszę mieć dookoła siebie porządek, żeby nic mnie nie rozpraszało. Laptop, czasem kwiatki w wazonie, herbatka i… żelki – to wszystko, co ma prawo znaleźć się na moim biurku podczas intensywnej pracy. Niekiedy słownik, jeden, czy dwa.
No, czasami milion samochodzików, jak Patik przenosi garaż ze stołu w pokoju dziennym do mojego, ale milion samochodzików się nie liczy…

Na zdjęciu, które Ania zaprezentowała na fanpejdżu zabrakło jednego, co dziewczyny oczywiście natychmiast zauważyły i o co zaczęły się dopytywać: GDZIE SĄ ŻELKI?!
No jak to gdzie? Zjadłam! :)))

Na koniec jak zwykle pytanie: Czy któraś z Was czeka specjalnie i najbardziej na „Przystań Julii”?
:*

PS. Uwaga, bo to ważna informacja: Empik zamówił na święta limitowaną edycję trylogii kwiatowej w pięknym pudełku i z niespodzianką na dodatek. Będzie to świetny i bardzo ładny prezent. Bądźcie czujne, bo ilość zestawów jest naprawdę niewielka…

Czy wiecie, że Nadzieja istnieje naprawdę? Domek, który opisałam w książce rzeczywiście stoi sobie w otoczeniu wiekowej puszczy w Boguszy, niedaleko Nowego Sącza. I powiem Wam, że to najpiękniejszym domek i najcudniejsze miejsce, jakie widziałam podczas wieloletnich poszukiwań TEGO miejsca. Mojego azylu. Kupiłabym go z miejsca, bo kosztował niedrogo, miał jednak drobny mankament: był maluśki (dwanaście metrów kwadratowych!). Nie dało się w nim zamieszkać na stałe… Ale jest, wzniesiono go pod koniec XIX wieku i postoi pewnie kolejne sto lat, bo zbudowali go dobrze, góralscy cieśla.

A oto już zdjęcia tego domku.

I jeszcze jedno śliczne miejsce, o którym kiedyś napiszę. Maciupki domek na Zakynthos w Grecji. Właściciele, jak się doczytacie, nazwali go Almond Tree Cottage.

Pomyśleć, że mogłam mieszkać w Migdałowej Chatce albo Domku z Bajki, a wybrała mnie taka dosyć zwyczajna, ot zwykła kostka z cegły, Poziomka…

Wiem z Waszych maili, że wiele z Was szuka swojego miejsca na ziemi, ale równie wiele już znalazło. Jakie one są? Jakie miałyby być? Gdzieś tutaj? W Polsce? Czy może na pięknej, greckiej wyspie tuż nad morzem? Z kamienia? Z drewnianych bali? Stare, mające swoją historię, czy „nówki”, przez Was wymarzone, zaprojektowane i wybudowane?

Ech… o wymarzonych domkach mogłabym gadać jak o ukochanych różach. Bez końca. 🙂

Od paru dni mam tak fajnie zatytułowany plik na pulpicie. „Arogancki drań”. Co widzę tego „aroganckiego drania”, to śmiać mi się chce, bo wyjątkowo to określenie pasuje.
Jest to początek (a może środek?) powieści, która kiedyś pewnie powstanie, a napisał mi się ów początek teraz, gdy nie wolno mi niczego pisać, bo mam wakacje.
Ale pisanie hmm… ot tak sobie… się nie liczy, no nie? 😉
Jak fajnie jest oszukiwać samą siebie i jak zupełnie to nie wychodzi…
Myślałam, że będą mi potrzebne dłuuugie wakacje po ostatnich miesiącach, w których to pisałam i przygotowywałam do druku ileś tam książek i opowiadań, ale okazuje się że bez pisania wytrzymuję… no nie wiem… tydzień? Dwa?
Tak więc niedługo przysiądę na poważnie do następnej powieści, a tymczasem piszę takie właśnie niezobowiązujące wstawki. A to „Aroganckiego drania”, a to kawałek scenariusza…

A tak apropos, w jakim kierunku powinna rozwinąć się akcja? Na co miałybyście ochotę? Na coś w serii z czarnym kotem? Może na kryminał, albo sensację? A może na coś pikantniejszego? Romantyczna obyczajówka raczej mi z tego nie wyjdzie. Nie z takim facetem w roli głównej. Więc…? 😉

Endżoj!

Arogancki
drań! – to była pierwsza myśl, jaka jej przyszły do głowy.