Z wielką radością (ale i obawą, jak przyjmiecie moją „najmłodszą”) ogłaszam, że „Nie oddam dzieci!” można już kupić w przedsprzedaży na empik.com w bardzo, atrakcyjnej cenie. Dodam, że w tym atrakcyjniejszej, że książka jest wydana w twardej oprawie (za cenę oprawy miękkiej, która nie jest przewidziana plus jeszcze rabat…).
Mam nadzieję, że będzie nie tylko pięknie prezentować się na Waszych półeczkach, ale i treść Was poruszy. Premiera już za niecały miesiąc: 22 kwietnia.

Z równie wielką radością – bo wiem, że na to czekałyście – ogłaszam Wielki Konkurs Recenzjowy, którego zasady pewnie znacie: tu, pod tym wpisem wklejacie linki do recenzji „Bezdomnej” albo/i „Nadziei”, które to recenzje, czy opinie – czasem parę słów mówi więcej, niż kilka stron – umieściłyście na swoich blogach, stronach księgarń, czy portalach książkowych. Liczą się recenzje umieszczone do dnia 7 kwietnia 2015 roku, macie więc jeszcze trochę czasu.

Nagroda będzie wspaniała: dwadzieścia egzemplarzy recenzenckich mojej „najmłodszej” dla dwudziestu najpiękniejszych, czy najbardziej poruszających recenzji. Może Wydawca dorzuci do każdego paczkę chusteczek, bo się przydadzą.
Od razu uprzedzam: tylko w taki sposób będzie można zdobyć egzemplarz recenzencki – biorąc udział w tym konkursie. Wydawca ogłosi go na swojej stronie, my z Anią-koordynatorką na fanpejdżu. I jeszcze jedno: nie obiecuję, że otrzymacie książkę z moim autografem i przed premierą. Terminy są tak napięte, że wysłane zostaną pewnie wprost z magazynów.

Ale warto… z pierwszych opinii, pisanych „na gorąco” wynika, że warto…

A już niedługo do tej wiadomości, która wyświetlana będzie zaraz pod banerem blogowym dołączy jeszcze jedna. Jeszcze wspanialsza. Obiecywałam Wam niespodziankę, prawda? I niedługo zdradzę, co to za Wielka Wspaniała Niespodzianka ode mnie, od wszystkich Wydawców i jeszcze od kogoś… 🙂

Czekajcie cierpliwie!

PS. Przepraszam, że tak długo mnie nie było – musiałam odpocząć od świata w sanatorium. „Nie oddam dzieci!” NAPRAWDĘ mnie wyczerpało pod każdym względem, a najbardziej emocjonalnym. Nigdy wcześniej nie napisałam tak strasznie trudnej, pełnej rozpaczy i bezradności książki…

Kurczę, nie wiem jak zacząć ten wpis – najłatwiej byłoby przejść do zapowiedzi konkursu i wkleić opinie, ale najpierw chciałabym napisać kilka słów o „najmłodszej”, która już jest szykowana do druku i… nie wiem jak zacząć.
Była to najtrudniejsza do napisania – a więc do przeżycia, bo wiecie, że ja nie siedzę i nie klepię w klawisze, a całą sobą wchodzę w pisany świat i staję się tymi bohaterami, przeżywając ich życie, radości, rozpacz, ból jak własne – była więc to najtrudniejsza książka w moim dorobku, a biorąc pod uwagę, że to już 28 książka w ciągu sześciu lat, to jest on spory.
Zmierzyłam się w niej z moimi własnymi demonami. Umarłam na poboczu drogi razem z dzieckiem. Rozpaczałam po śmierci najbliższych z tymi, co zostali. Próbowałam wymierzyć sprawiedliwość i zderzyłam się z bezprawiem i niesprawiedliwością.
Boże jak mnie zmasakrowała ta książka…
A najbardziej chyba to, że fikcja literacka, którą ona przecież jest, może się wydarzyć zaraz, choćby jutro, mnie, Tobie, komuś, kogo kocham… I jeszcze to jak śmieszną karę za zabicie niewinnych istot ponoszą bandyci na drogach… Opowieści policjantów, z którymi konsultowałam tę powieść po prostu… roztrzaskały mnie na kawałki.

Teraz pierwsze, krótkie opinie redaktorów, którzy pracowali nad tą powieścią:

PS. Premiera przewidziana jest w kwietniu, najpewniej w drugiej połowie, jeszcze więc tylko miesiąc… Zajrzyjcie do Aktualności, tam uzupełniłam plan wydawniczy na najbliższe pół roku…

Dodam, że wydaję również z najlepszymi (podsumowanie ilości tytułów na listach bestsellerów w 2014):

Gratulacje dla Znaku i Wydawnictwa Literackiego, podziękowania dla moich kochanych, wiernych Czytelniczek. I Czytelników, bo panowie też mnie „podczytują” :* :* 

Nacieszyłam się i wracam do pracy…

… czyli nowa praca fenomenalnej graficzki Claudii McKinney
Nie zdajecie sobie sprawy, jak cieszy mnie, że zdjęcia z sesji „ferrinowej”, totalnie odrzucone przez polskiego wydawcę, ktoś docenił i być może znajdą się jednak na okładkach książek.

A już niedługo poproszę Was o pomoc w wyborze okładki. Do „Mistrza” 😉

Dostaję od Was w komentarzach i w mailach petycje ws. II tomu „Mistrza”. To znaczy, żebym napisała, a nie żebym nie pisała. 😉
To chyba jedyna książka, której ciągu dalszego tak bardzo się domagacie (i wcale się nie dziwię, ten Raul…….).
Moim skromny zdaniem – zdaniem autorki – tej powieści nie powinno się dalej ciągnąć. Dlaczego? Odpowiem poniżej, w tekście zwiniętym, żeby nie spoilerować treści dziewczynom, które „Mistrza” nie czytały.
Ale bardzo Was proszę o Wasze zdanie. Powinien powstać tom II, czy nie?
Powiedzmy, że będzie to taki mały quiz środowy 🙂 O, do Ani koordynatorki napiszę, żeby to samo pytanie wrzuciła na fanpejdż, a ja już piszę, dlaczego nie chcę pisać… 😉

Otóż moim zdaniem zmartwychwstanie Same Wiecie Kogo byłoby z lekka naciągane. Zginął, bardzo pięknie, i niech spoczywa w pokoju. Gdyby wrócił, to wyszedłby trójkącik, a ani Paweł, ani Sonia raczej do trójkącików się nie nadają, trzeba byłoby więc wyeliminować Pawła. Dla mnie to żaden problem – lubię zabijać głównych bohaterów – ale Wy mogłybyście mi tego nie wybaczyć, tak jak nie możecie mi wybaczyć Same Wiecie Kogo z „Zacisza Gosi”.
Gdyby z kolei Same Wiecie Kto poległ na dobre, to co to byłby za „Mistrz” bez „Mistrza”? No powiedzcie same?
Odpowiem przy okazji, dlaczego Same Wiecie Kto musiał zginąć: bo wysłał na tamten świat Same Wiecie Kogo, a Same Wiecie Kto nie potrafiłby żyć ze świadomością, że zabił własnego… no… Same Wiecie Kogo. 🙂
Mam nadzieję, że nie zdradziłam za dużo treści.

Tak więc moim zdaniem obie opcje nie wchodzą w grę. Chyba, że macie inny pomysł na ciąg dalszy tej historii, to poproszę o streszczenie w komentarzu, a ja idę spać, bo jeszcze dzisiaj (wczoraj?) nie spałam i już na oczy nie widzę.

Kiss.