Czyli najsłynniejszej z moich książek, które… nie powstały? Właściwie jedynej – no, oprócz sagi rodzinnej, do której przymierzam się równie długo, co do Miasta?
Otóż zaraz po „Zemście” zaczęłam prace właśnie nad Miastem Walecznych. Zebrałam wszystkie epizody w jeden plik, w miarę chronologicznie i już teraz widzę, że sam pierwszy tom będzie miał ok. 400 stron. Tekstu już napisanego jest ponad 450 stron, 50 przechodzi do tomu II, do jedynki trzeba co nieco dopisać i… tu zaczyna się ten sam problem, co poprzednio. Bibliografia. Książki, które uzbierałam specjalnie do tej pracy, a raczej ich treść.

Dziewczyny… pisałam na różne tematy. Niektóre (Bezdomna, Nie oddam dzieci, W imię miłości) łamały mi serce, tak jak Wam, ale to była moja wyobraźnia. Owszem, oparta na faktach, na historiach osób, z którymi rozmawiałam, ale nadal pozostawała w sferze fikcji literackiej. Potrafiłam odciąć się od pisanego tekstu po zamknięciu pliku i wrócić doń, gdy plik otwierałam.

Tym razem nie będzie tak łatwo, o nie, bo najpierw muszę przeczytać te książki – a ich treść jest… makabryczna… – potem przeżyć to, co przeczytałam ponownie i opisać emocjami. Dzisiaj zaczęłam od pierwszej z brzegu. Akurat było to o katowni Powstańców na Rakowieckiej… Boże, jak tamci zwyrodnialcy ich bili… Nie wiem, jak ja przeczytam od początku do końca dokument o rzezi Woli, nie wiem, jak doczytam o mordowaniu dzieci, paleniu żywcem rannych, katowaniu dziewczyn i chłopaków po wojnie. Pewnie będzie jak poprzednio: jedna książka i dwa tygodnie przerwy na odchorowanie, potem jeden rozdział.
Ale dam radę.
Bo tak trzeba.

A na razie pokażę Wam coś, co mnie uskrzydliło. Zmieniłam nieco okładki do obu tomów, dopracowałam je do najmniejszego szczegółu, a co najważniejsze pojawia się na nich prawdziwy główny bohater, taki, jakim go opisałam i jakim go sobie wyobrażam. Nie wiem jak Wam, ale mi się on podoba. 🙂

I to właśnie słychać w „Mieście Walecznych”: ma już połowę treści, ma okładki, tylko nie ma najważniejszego – klamry, spinającej je w całość. Klamra leży w wielkim stosie na moim biurku i szepce: czytaj mnie… czytaj… A ja… ja chyba wrócę na Leśną Polanę. Tu jeszcze świeci słońce.

Jest jedyneczka!! 🙂

Może zacznę od „najmłodszej”, bo przecież niedawno miała swoją premierę. Radzi sobie bardzo dobrze! Na ravelo.pl jest na miejscu 1!
Czytacie, płaczecie i piszecie piękne komentarze o „Spełnienia marzeń!” tutaj i na fanpejdżu. Dziękuję Wam, kochane. Trudna była ta książka, jak już wiecie. Cieszę się, że mimo to sprostałam zadaniu… Dziękuję także za zdjęcia „najmłodszej”, które podrzucacie mi na fanpejdż. Ja doczekam się jej pewnie za jakiś miesiąc…

Teraz gratka dla oczekujących na drugi tom „Mistrza”, zdradzę Wam maleńki szczególik, który Was nie tyle ucieszy, co wkurzy, bo będzie naprawdę maleńki i tylko podsyci Waszą niecierpliwość, by dorwać „Zemstę” w łapki i dowiedzieć się wreszcie, kto na kim i za co będzie się mścił. Otóż… (i to jest ten rąbek tajemnicy) w tej powieści powraca paru bohaterów, których polubiłyście z innych moich książek (może nawet pokochałyście…). Wśród nich jest jeden z Waszych największych ulubieńców! Oczywiście nie zdradzę który, bo lubię się z Wami droczyć. Ale będziecie happy. Mniej więcej przez 90% powieści będziecie happy. I to drugi maleńki spoilerek: myślę, że tym razem za zakończenie dostanę nie tyle karki z życzeniami, co koperty z wąglikiem.
Pamiętajcie jednak, dziewczyny, gdy już pochłoniecie „Zemstę” w kilka godzin i dopadną Was mordercze zapędy: ja się Wam mogę jeszcze przydać! :)))

Już wiem, kiedy będzie premiera „Zemsty” i gdzie można ją już zamawiać w przedsprzedaży!  13 kwietnia, a gdzie? Tutaj: ravelo.pl

Pytacie o akcję kartkową… Jak już mówiłam, podpisane przeze mnie kartki, wysłane ponad miesiąc temu do Wydawcy (który miał je rozesłać do Was) do tej pory nie dotarły. Bardzo jestem ciekawa, co ten ktoś, kto zwinął kilkaset kartek z moim autografem, z nimi zrobi. Spali? Utopi w oceanie? Będzie sprzedawał na Allegro? Wkurza mnie to. Wkurza, że Wy czekacie, my z Wydawcą zrobiliśmy wszystko, co trzeba i o czasie, a przez jakiegoś %$@%$#@ wszystko się sypnęło. Powoli tracę nadzieję, że te kartki do Polski dotrą. Zamówiłam następne 200, ale nie będę ich już wysyłać, muszą poczekać na mój powrót. I jeśli nie dotrą tamte zaginione, Wy też musicie nadal być cierpliwe. Sorry, dziewczyny, ale kradzieży przesyłki – priorytetowej, poleconej, opłaconej, ubezpieczonej – nie przewidziałam. (Naprawdę mnie to wkurza…)

Na koniec informacja gdzie jestem… Fizycznie, w tej chwili jestem w centrum handlowym, bo ku mojemu zdumieniu najlepiej zaczęło mi się pisać w tłumie anonimowych, gadających do siebie, a nie do mnie, ludzi. Zadziwiające, no nie? Mam przecież swój pokój do pracy, w nim ładne biureczko, wieczory i noce należą do mnie, gdy synek pójdzie spać, a ja piszę w centrum handlowym. To chyba nie jest normalne, ale cóż… nikt nie powiedział, że pisarz musi być normalny.
Ale tak naprawdę jestem na drodze do Leśnej Polany… Zakończyłam tym razem o czasie, a nawet przed czasem, „Zemstę” – już jest niemal gotowa do druku – i płynnie przeszłam do następnej książki. Miało być to „Miasto Walecznych”, ale z powodów organizacyjnych (nieco niezbędnej bibliografii zostawiłam w domu), premiera zostanie przesunięta na 1 sierpnia. I dobrze. Tak powinno być. Za to pod koniec maja albo na początku czerwca dostaniecie opowieść trochę w stylu Ogrodu Kamili, trochę Sklepiku z Niespodzianką, trochę Roku w Poziomce… Lubicie te klimaty. 🙂 Fajnie mi się zaczęła pisać ta powieść. Lubię bohaterki, lubię miejsce, polubię pewnie bohaterów (jeszcze się nie pojawili w powieści, ale w mojej wyobraźni już owszem :).

Na koniec powiem jedno: kocham moją pracę. Nie wiem, czy istnieje coś piękniejszego, niż kreowanie nowej rzeczywistości… Na dodatek takiej, którą pokochają potem setki tysięcy Czytelniczek…. :)))

Ciężko było.
Dla mnie wykorzystywanie seksualne dziecka przez najbliższą osobę, która powinna je chronić, a nie krzywdzić to coś zupełnie niewyobrażalnego. Był we mnie taki bunt, gdy najpierw słuchałam historii kobiet, które były pierwowzorami Klaudii, a potem tę historię opisywałam, że… prawdę mówiąc nie wiem, jak z nią sobie poradziłam.
Chyba po raz pierwszy od czasu mojego debiutu pisarskiego nie potrafiłam „wejść” w postać głównej bohaterki, stać się nią i przeżywać to co ona.
Może też dlatego, że dziewczyny, które mi o swoich przeżyciach opowiadały były niesamowicie… jak to określić… zdystansowane? Skryte? Zamknięte na przeszłość i to, co przeżyły?
Wstyd i poczucie winy molestowanego dziecka (dziecka, nie bydlaka, który je molestuje!!!) są tak wielkie, że niemal całkowicie wypierane są z pamięci dziecka, czy dziewczyny. Stąd tak trudno do tych wspomnień dotrzeć…
„Spełnienia marzeń!” o dziewczynie, która zdobywa się na ogromną, heroiczną odwagę i w dniu swych 18 urodzin ucieka od  t a m t e g o jest więc pisane z dystansem. Niemal bezemocjonalnie. W Klaudii nie ma takich emocji, jakich oczekiwalibyśmy bo gwałconej przez „tatuśka” od najmłodszych lat dziewczynie. One zostały ukryte, bo tylko dzięki temu mogła przeżyć. Doczekać. Dotrwać do czasu, gdy będzie mogła powiedzieć: już nigdy mnie nie dotkniesz, nie uderzysz i nie zobaczysz nigdy więcej. Proste te marzenia, prawda? Takich zwyczajnych, codziennych marzeń Klaudia ma więcej: skończyć szkołę, zarobić na skromne utrzymanie, nie bać się już więcej. Klaudia nie marzy o lexusie, willi i księciu, jej marzenia są tak skromne i ciche, jak ona sama.
Oprócz trudnego tematu, ale i dziewczęcych marzeń, chciałam zderzyć brudną „miłość” t a m t e g o z czystą, niewinną, bezinteresowną i prawdziwą miłością Kamila do tej okaleczonej przez własnego ojca dziewczyny. I niełatwą, dodam, bo Klaudia nie pozwala się kochać. Nikomu.
Mam nadzieję, że to mi się udało, a ten opis moich zmagań z tą arcytrudną powieścią zachęcił Was do jej przeczytania, a nie zniechęcił.
Warto poznać tę historię, bo zło jest nie w nagłówkach gazet, a tuż obok, za ścianą, czy za płotem.
Zło ma znajomą twarz.

A propos „Zemsty”… wierzcie mi: próbowałam nie pojechać po bandzie, ale… nie udało się. No po prostu się nie udało. Będziecie zaskoczone, jestem tego pewna, będziecie na mnie wściekłe, też wiem to na pewno, ale… nic więcej nie zdradzę, bo nie wiecie kto będzie kim w drugiej odsłonie „Mistrza” i niech na razie tak zostanie. Żadna z Was nie odgadła kto się na kim będzie mścił, mimo zajawki, co bardzo mnie cieszy! Znaczy to, że mimo 30 książek na koncie (a jak doliczyć prawie gotowe Miasto Walecznych tom I i gotową Zemstę, to 32) ciągle potrafię Was zaskoczyć. 🙂

Wracam do tematu tego wpisu…

Macie ochotę na kilka – kilkanaście egzemplarzy przedpremierowych albo wydruków Zemstuni? (Ja na Waszym miejscu bym miała… :)). Otóż pojawiła się taka szansa. Wydawcy będą potrzebne być może Wasze dobre słowa o „Mistrzu”. Na okładkę.
Jeżeli więc podzieliłybyście się tutaj, pod tym wpisem Waszymi krótkimi reckami… Albo odpowiedzią na pytanie: Za co kochasz Mistrza? Dlaczego właśnie Ty powinnaś dostać „Zemstę” jako jedna z najpierwszych?

Nagrody jak wspomniałam zacne: egzemplarze przedpremierowe, imię i nazwisko pod Waszą opinią na okładce, moja radość, bo uwielbiam czytać Wasze dobre słowa o moich książkach.

Czekam więc na Wasze komenty aż do następnego wpisu. Może w dniu premiery „Spełnienia marzeń!”. Do piór, dziewczęta! I klawiatur, oczywiście.

 

4 lutego księgarnie się zazielenią, nastanie wczesna wiosna. 🙂 Wprawdzie treść nie jest tak radosna, ale okładka owszem. 🙂

Jak wiecie premiera każdej, bez wyjątku, najmłodszej to dla mnie – i dla Was mam nadzieję też – takie małe święto. Prawie jak narodziny dziecka. 🙂 W związku z tym zapraszam Was na fanpejdż https://web.facebook.com/fanpagekatarzynamichalak?fref=ts gdzie z Wydawcą postanowiliśmy zaszaleć jak nigdy! Od dziś, codziennie wieczorem zapraszamy na ROZDAWAJKI ZE „SPEŁNIENIEM MARZEŃ!”.

Jeśli ten pomysł się Wam spodoba, to może potwórzymy to szaleństwo z „Zemstą”. Co Wy na to, dziewczęta? 🙂

Tutaj możecie „najmłodszą” kupić już w przedsprzedaży:
http://www.empik.com/spelnienia-marzen-michalak-katarzyna,p1108720656,ksiazka-p
http://www.ravelo.pl/spelnienia-marzen-katarzyna-michalak,p100359044.html
http://www.wydawnictwoliterackie.pl/ksiazka/3497/Spelnienia-marzen—Katarzyna-Michalak
http://www.znak.com.pl/kartoteka,ksiazka,6640,Spelnienia-marzen
(Aaaa! Przy okazji wklejania linków zobaczyłam, że na empik.com i ravelo.pl jest już bestsellerem! Nie wiedziałam! Bo z netem ci u mnie słabo. Dziękuję!!! 🙂

A na koniec tego radosnego wpisu kilka pięknych słów od moich Kochanych Recenzentek:

Po
książce z taką okładką, spodziewałam się raczej ciepłej, spokojnej
powieści obyczajowej, a otrzymałam… niesamowity wulkan emocji. Wątek
sensacyjny, narastające napięcie i wszechobecne intrygi sprawiają, że
najnowsza powieść Katarzyny Michalak na długo zapada w pamięć.
http://mirabelkowabiblioteczka.blogspot.com/2016/01/spenienia-marzen-katarzyna-michalak.html
Książkę czyta się rewelacyjnie. Pani Michalak ma w sobie to coś, co sprawia, że jej książki czyta się na „jednym wdechu”
http://www.blaskksiazek.pl/2016/01/przedpremierowo-katarzyna-michalak.html

http://redaktor21.bloog.pl/id,352680191,title,Spelnienia-marzen-Recenzja-przedpremierowa,index.html

Czyż życie nie jest piękne?! 🙂

Wasza Kejt