Porażka goni porażkę…

Utulam bardzo mocno !!! Tym bardziej, że mnie samej bez słonka żyć trudno.
Na Górnym Śląsku wieczorem przestało padać, a jutro może już będzie cieplej.
Polecam świeży sok z buraków z dodatkiem marchewki i jabłka (stawia na nogi) oraz natkę pietruszki do wszystkiego (to pisze ratujący się natką zamiast chemii "anemik").
Może będą niedługo ciekawsze propozycje, tego serdecznie życzę i pozdrawiam cieplutko.

Kaśka trzymaj się:( Trzymam kciuki za to, żeby jednak Twoje marzenia się spełniły 🙂 Mocno zaciskam, widzisz? 🙂

Pani Kasiu – faktycznie te wydarzenia mogą załamać, ale nie można się poddawać. Jeszcze się uda! Pani książki są fenomenalne i niech żałują Ci, któzy ich nie czytali! Ja wczoraj pochłonęłam Sklepik z niespodzianką Lidka.. i czuję niedosyt. Mało mi! Całe szczęście mam już dwie książki z Pani najnowszej serii i niebawem rozpocznę czytanie :-). Pani książki pomagają rozjaśnić takie szare jak dzisiejsze, dni. Niech więc Pani się uśmiechnie i pamięta, że dla wielu jest inspiracją, źródłem radości i optymizmu :-).

W tym momencie spojrzał na nią zdumionymi oczami, po czym zaczął:
– Czy ty, mała czarownico, uważasz, że źle mi było z twoją obecnością?
-Nie wiem, zupełnie nie mam pojęcia – opowiedziała ze smutkiem w głosie.
-Zatem mylisz się. To, co mówię i co może się wydawać, nie musi być prawdą. Nie wszystko jestem w stanie opisać słowami, wybacz. Ale nie chciałbym, żebyś żałowała swej decyzji.
-Decyzji? – zapytała, a mała łza spłynęła po jej policzku.
-Ej, nie płacz! – krzyknął niemalże.
-Bo nie lubicie, jak baby ryczą? …-zapytała, po czym pośpiesznie dodała: Wiem, bo czujecie się wtedy bezradni. Płacz was irytuje, a my powinnyśmy udawać że jest okay i zawsze się uśmiechać. – teraz już rozszlochała się na dobre.
Nim się spostrzegła, on był już obok niej, z chusteczką w dłoni i przytuleniem w pogotowiu. Wtuliła się w niego, a łzy zaczęły spływać po jego szyi, aż wpadły pod piżamę.
-Ej, mała! Proszę nie płakać tak gwałtownie, bo mi piżamę zamoczyłaś. Aż mi zimno – powiedział, uśmiechając się szeroko.
-Spojrzała na niego, przez łzy był lekko rozmazany, ale zdołała dostrzec uroczy uśmiech. Uśmiechnęła się lekko, wycierając wierzchem dłoni oczy.
-Rozmazałaś się chyba – odpowiedział, z jeszcze większym śmiechem.
-Cholibka! Jak pech to na całego – zaczęła znowu wykrzywiać twarz w grymasie.
Nie powinnam była tu przylatywać, hm – przybywać – poprawiła się prędko.
Całe życie człowiek szuka tego cholernego szczęścia, tej iskry namiętności, tej parszywej nadziei, że teraz to już będzie przepięknie, ale chyba znowu okazało się, że marzenia mnie przerosły. Marzenia przerosły rzeczywistość. Jak można być tak naiwną, jak można ? – padło retoryczne pytanie, po którym opadła na ziemię, oparła się o ścianę i patrzyła bez celu w kominek.
-Podoba ci się ogień ? – zapytał.
-Ogień? Czy podoba? Tak, miły taki. – powiedziała beznamiętnym głosem.
-To może jak jesteś czarownicą, to mogę cię w nim….? – zaczął, patrząc ukradkiem na jej reakcję.
-Rób, co chcesz. – jeszcze bardziej obojętnym głosem przemówiła.
Jest mi kompletnie wszystko jedno. Straciłam kota, orientację w terenie, resztki godności i wszelakie nadzieje. Nie widzę niestety sensu życia samymi niezrealizowanymi pragnieniami i harowaniem od świtu do nocy za marne grosze. Nie umiem się cieszyć tym, rozumiesz? – zapytała ostrym tonem.

Przytulam mocno, ekranizacja to cudowny pomysł, oby się udał

Pani Kasiu proszę się nie załamywać na pewno kiedyś zaświeci słoneczko tyle już pani osiągnęła pisze pani cudowne książki które cieszą nasze serca wzruszają tak że chusteczek czasem brak . Musi się pani wziąć w garść bo nam się pani naprawdę rozchoruje .Przede wszystkim jedzonko mamy lato pyszne owoce warzywka sałata że tylko zajadać i może żelazo w górę podskoczy Pani Kasiu nie zamartwiać się, za jakiś czas spróbować jeszcze raz aż do skutku na pewno kiedyś się uda.Ma Pani coraz więcej fanów uwielbiamy nie tylko książki ale również panią bo oddała nam pani troszkę siebie smutno nam jak pani jest smutna . Tulimy Mocno .

Po kiepskim czasie nadejdą lepsze dni, zrobiła Pani furorę swoimi książkami w Polsce i w Wietnamie zrobią furorę na zachodzie:) a na pocieszenie opowiem pewne zdarzenie: spotkałam koleżankę, która studiuje w Krakowie. Okazało się, że pracuje w Matrasie. Ja oczywiście wywęszyłam okazję i pytam o książki Pani autorstwa, a ona się tylko uśmiała- jakby mogło ich nie być 🙂 a jeść trzeba regularnie i wtedy się nie tyje, najważniejszy jest odpoczynek, ostatnio zastanawiałam się kiedy Pani śpi jak widzę godziny wpisów na blogu 2 nad ranem albo 5 🙂

Przytuuulas Pani Kasiu, będzie dobrze to pewnie tylko kwestia czasu 😉

po burzy zawsze przychodzi słońce. trzymam kciuki by dla Pani wyszło szybciej niż zamierza:)pozdrawiam cieplutko, kasia

Pani Kasiu
Nawet najgorsza "żmija" kiedyś mija… 🙂 Więc nie ma się co martwić, trzeba po prostu ZIGNOROWAĆ chwilowe przeciwności losu i myśleć pozytywnie o przyszłości.
Pozdrawiam cieplutko 🙂

Dziękuję, Dziewczęta, za słowa otuchy.
Dziś świeci słońce, ale róże wyglądają jeszcze żałośniej w jego blasku 🙁 Tak o nie dbałam…
Pozbieram się do kupy i zacznę działać, żeby następnym razem mieć dla Was dobre wiadomości.
Nikt nie lubi narzekactwa, no nie?