Top 10 książek na mojej półce

Parę artykułów niżej prosiłam Was o oddawanie przeczytanych książek do bibliotek, czy szpitali. Ja oddaję, większość, bo miejsca w moim niedużym domku-poziomku na wszystkie nie ma, lecz niektóre, szczególne, wyjątkowe, zatrzymuję na zawsze. Jest wśród nich ukochany „Cień wiatru”, jest „Harry Potter” i cała seria „Ani”, ale dzisiaj napiszę o mniej znanych książkach, które również znajdują specjalne miejsce na moim regaliku. Oto Top10 książek nie do oddania:

1. „Ostatni władca pierścienia” K. J. Yeskow
Książka, którą każdy fan Władcy Pierścieni powinien przeczytać. Na prawdę dobra do… połowy. Tak mniej więcej, potem autor zaczyna smęcić, ale chociażby za tę pierwszą połowę warto tę powieść przeczytać. Opowiada ona o Wojnie o Pierścień z perspektywy przegranych, czyli orków. Aragorn i inni bohaterowie Tolkiena są przedstawieni z zupełnie innej strony…

2. „Człowiek, który słuchał koni” M. Roberts
Zakupiłam tę książkę dla potrzeb „Lata w Jagódce”, gdzie główna bohaterka jest zaklinaczką koni i choć „Człowiek…” jest książką autobiograficzną, przeczytałam jednym tchem. Wspaniała opowieść o sile woli, harcie ducha i… małym, nieszczęśliwym chłopcu, który całe życie próbuje zasłużyć na miłość i uznanie ojca. Dobra książka. Polecam nie tylko wielbicielkom czworonogów.

3. „Poszukiwacze muszelek” R. Pilcher
Swego czasu pani Pilcher była bardzo znaną autorką powieści obyczajowych, jej sława przeminęła i pewnie niewiele młodszych Czytelniczek zna jej twórczość, a szkoda. Jest piękna, nostalgiczna, ciekawa, a najlepszą ze wszystkich książek są „Poszukiwacze muszelek”. Długo polowałam na tę powieść, nim kupiłam na własność i oto jest, na mojej półce.

4. „Drugi i trzeci rok życia dziecka”
Biblia oraz niezbędnik każdej mamy. Najpierw było „W oczekiwaniu na dziecko”, potem „Pierwszy rok życia dziecka”, a teraz jest kolejny. Co znaczy, że mój młodszy synek ma już ponad rok. Warto wiedzieć. 😉 A poważnie: znakomite kompendium wiedzy o wychowaniu i opiece nad dzieckiem. Jest to jedyny poradnik na ten temat jaki mam w domu i jest w nim wszystko, co w stu innych razem wziętych. Howgh!

5. „Paragraf 22” J. Heller
Rzadko płaczę ze śmiechu – nie wiedzieć czemu, bo lubię się śmiać – nad tą książką płakałam. Główny bohater (i bohaterowie poboczni), bombardier amerykańskiego bombowca, za wszelką cenę pragnie wymigać się od udziału w wojnie, w czym skutecznie przeszkadza mu paragraf 22. Jeśli nie czytałyście, musicie przeczytać. To klasyka.
PS. Nie dajcie się nabrać na „Paragraf 23” tego samego autora. Kiepski!

6. „Nie przeminęło z wiatrem” A. Edwards
Jakoś zupełnie nieznana, a bardzo ciekawa, biografia Margaret Mitchell, autorki słynnego „Przeminęło z wiatrem”. Jeśli lubicie biografie, dobrze napisane, polecam. Jeśli nie lubicie, też polecam. Może ta Was przekona.

7. „Czas honoru” J. Sokół
W poprzednim artykule wspomniałam, że jeśli jakaś książka nakłoni mnie do czegoś, czego nie miałam zamiaru robić, to jest to dobra, mocna książka. „Czas honoru” zmusił mnie do zakupu i obejrzenia serialu pod tym samym tytułem, bo chciałam wiedzieć, co będzie dalej. Książka jest dobrze napisana, czyta się jednym tchem, rozwija wątki pominięte w serialu i… urywa się gdzieś w połowie pierwszego sezonu. Ciekawe, czy będzie c.d.
PS. Mylące jest zdjęcie na okładce: do Powstania Warszawskiego jeszcze ładnych parę lat…

8. „Gosposia prawie do wszystkiego” M. Szwaja
To moje pierwsze (i nieostatnie) spotkanie z prozą jednej z najbardziej znanych polskich pisarek. Bardzo udane, skoro książka została ze mną na stałe. Tym z Was, które powieści pani Moniki lubią, polecać nie muszę, tym, które nie znają, polecam, te, które nie przepadają, może dzięki „Gosposi…” dadzą tej prozie drugą szansę.

9. „LOST”
Zaplątał mi się na półkę z książkami kultowy serial (mam komplet, 5. sezonów), który odkryłam, nabyłam i obejrzałam, jak już cały niemal świat obejrzał, skomentował i zdążył zapomnieć. Cóż, ja ten fenomen odkryłam z rok temu. Na cztery sezony przepadłam, piąty obejrzałam siłą rozpędu i… zostałam z głupią miną na koniec. Wiecie dlaczego, prawda?
PS. Ach ten Sawyer…!

10. „Księga bez tytułu” Anonim
Zadziwiające, ale na prawdę nie jest znany autor tego bestsellera! Ktoś, kto dla dobra książki poświęca własną sławę jest godny podziwu, a książka jest godna tytułu the best, jeśli tylko… podejdzie się do niej bez oczekiwań! Ja dopiero po parunastu strona, których lektura mnie irytowała, palnęłam się w czoło z okrzykiem „eureka!”, bo ta książka to parodia kryminału i thillera, a nie kryminał ani thiller. Dopiero w tym momencie mnie wciągnęła i przepadłam. Polecam, polecam, polecam. 

Oto książki, które ze mną zostają. Wiele innych oddałam w dobre ręce, ale te (i jeszcze kilka półek) są szczególne, wyjątkowe, moje.

Ciekawe, czy któraś z nich stoi na półce którejś z Was…?

Jestem również ciekawa, jakie ulubione top10 – nie do oddania – znajduje się na Waszych półkach.